Midt i eit eventyr
Det finst mange måtar å koma seg rundt i byen på, for oss har beina i grunnen vore det greiaste.
Det finst så mykje å kvila auga på at du gløymer nesten at du går…
Og det var visst godt at me gjekk mykje, for me fekk det for oss at me måtte smaka på ein spansk spesialitet.
Unnskyld, Grete Roede, frå nå av skal eg vera eit godt menneske… Kanskje er det ein formildande omstendighet at me ikkje orka å eta opp, og at me gjekk oss vill etterpå…
Og desse var me på ingen måte borti ein gong…
Det er ikkje så farleg å gå seg litt vekk når ein er midt i eit eventyr.
Eg må tenkja meg litt om kor vidt eg synest det er ein god ide eller ikkje å laga Jesus- barn dokker med påskriften » din beste venn «.
Så det har eg venta med å kjøpa til eventuelle komande barnebarn eller andre barn.
Derimot har eg kjøpt to par miniatyr filttøflar frå Nepal. Eit par rosa narretøflar og eit par kvite kanintøflar. Det hender jo at nokon eg kjenner får babyar.
Me fann eit kommunalt bed der alle dei fine blomane var pyntekål. Og me fann to nonner som ikkje ante kor operaen låg. Til slutt fann me ein som kunne hjelpa oss ut av det uføret det var at me hadde gått i ring to rundar.
Og til slutt fann me rett og slett vegen heim til hotellet.
Heidi
