Frå Madrid og heim att

Eg er vel heime att frå Madrid og sit her med mange inntrykk. Nå har eg lyst til lima den siste føremiddagen eg hadde der inn her, og så har eg lyst til å sjå kor inntrykka tek meg hen sånn etterkvart. Eg forelska meg i estetikken og fargane i byen. Det var til å bli glad av. Glad og litt vemodig. Plutseleg var me med begge beina i ein ny vår. I det siste har eg brukt ein del tid på å lesa Beatlesbiografiar, og George Harrison sin vemodige tekst og melodi «All things must pass, song mjukt og vemodig i hovudet mitt.

Karneval og fastelavn blir feira, ikkje heilt som hos oss med bollar og fastelavnsris, men med omtrent dei same fargane som på fjørene…

Her står den bittelille mannen i gata og spelar gitar. Dersom ein såg nærate etter, så var han ikkje heilt ekte, det var sånn ca det trikset med verdens minste mann der to personar er involvert, ein som hender, og ein som føter og hode. Eit velkjent nummer frå underhaldningsbransjen i kristne ungdomsmiljø.

Og i den same gata møtte me Jesus i form av ein variant av metallmenn, Mikke Mus, Charley Chaplin, folk som sit i nesten lause lufta og som står i dei merkelegaste stillingar. Først syntest eg det var litt merkeleg med ein person som hadde kledd seg ut som Jesus for å få pengar. Så blei det ganske sterkt å sjå han i kvardagsmaset midt mellom alle menneska. Eg tenkte at han kan eg få bruk for som eit illustrasjonsfoto. Mannen var ikkje sminka eller hadde maske og parykk. Han var rett og slett heilt lik det kanskje litt klisjeaktige biletet me har av Jesus frå plansjar og sundagsskulekort. ( Og eg anar ikkje korfor skrifta plutseleg vart blå. Eg har prøvd å fiksa på det, men treng viss litt hjelp.)

I gatene var det ein del tre som sikkert er vintergrøne. Det gav eit veldig vårleg uttrykk. Folk hadde til dels brukt kunstige blomar i amplar og på verandaar, for å gjera vinteren litt mindre overveldande.

Denne maska vurderte eg sterkt å kjøpa til min kjære komande svigerson. Eg trur han ville elska å kle ut seg og mopsen sin til å vera like. Eg bestemte meg for at ho var i dyraste laget. Nå angrar eg. Dersom eg kjem over ei slik ein gong til, så skal eg kjøpa ei til deg, Oddvar.

Men denne fyren er ein heilt ekte hund som stolt vaktar territoriet i frå vidusverandaen sin.

Og vel heime kunne eg pakka opp ikonet mitt frå Madrid. Eg tenkte lenge før eg kjøpte det, for eg ville velgja eit motiv som hadde noko å minna meg på. Eg lar meg inspirera av orda Maria i følgje tradisjonen skal ha sagt til engelen Gabriel. «Eg er Herren si tenerinne. Det skje med meg som du har sagt.»

Og heime var Sunniva komen heim på overraskande besøk for å vera med på ei pressevisning av stykket hennar som har premiere på tysdag. Nå er ho i Stavanger med Ingrid og i kveld skal me samla alle med unntak av Halvard som er i Oslo. Det blir koseleg.

Heidi