8.mai 2016

Eg vakna til nydeleg sommarver på Haslum, og tok banen ned til byen for å møta Sunniva sånn etterkvart. Eg sette meg på ein benk på Karl Johan og høyrde på dei halve setningane til folk som gjekk forbi. Det var fint å sitja der med ei notisbok og ein penn omgitt av sommar. Her er eit lite utdrag frå notisboka:Ein litt sliten klovn med tre oppblesne ballongar snakkar i mobilen sin som er festa i klovnedrakta med ei snor.

Beautiful day, seier nokon bak meg på engelsk, og det er akkurat det det er der eg sit med sola i ryggen i ein kakafoni av menneskestemmer og ulike språk blanda med lyden frå måkar, trillekoffertar og måkeskrik medan klokkespelet på rådhuset varslar kvart på tolv.

«Jeg skal lese, det går bra det,» seier mannen med tversoversløyfa til han med slipset, og mor med tiårsgammal son syklar forbi, begge med sykkelhjelmar, medan ein vinterbleik og tatovert mann fotograferer med mobilen sin.

Eg sit her og ventar på barnet mitt, ho som eg elskar, som skal dukka opp her, snart eller om ein halvtime. «Skal mamma bære?» Ei mor med omsorgsfull sommarstemme løftar opp ein toåring med rosa solhatt som blir handlingslamma i eit trassanfall. » Det verste e åt e blir vant med det, men e har ikkje noke i mot det heller», seier forbipasserande dame til venninne medan tysktalande guide med drpeforma eittal på seier noko om ei dronning som eg ikkje heilt får tak på.

Og sidan er sundagen byvandring med Sunniva, utelunsj med Sunniva og Vilde og oss tre på rumpa i graset i ein park med iskaffi og ein hærskare andre ungdomar som sikkert vurderer alle saman om dei snart må heim og lesa til eksamen nå eller om ein halvtime.

Tilbake på Haslum ventar Eva Mari med sprøsteikt and, me strikker i sola og går tur på kyrkjegarden, og alt er såre vel.

Heidi