Luke 12- 2016

For å gje litt førjulsstemning frå klasseromet til dei som ikkje er så heldige å vera der dagleg, så tek eg med nokre av englane frå engelverkstaden i dag. Englane er først tova av karda ull, og så har dei fått hovud, hår, glorie og diverse anna som englar måtte tenkjast å trenga. Det er like travelt kvart år med juleverkstad, men me kjem alltid i mål.

I går var det og ein dag for førjulsaktiviteter. Først fekk me med oss «Fest i Guds hus», ei adventmesse med barnekor, vaksenkor og dans i kyrkja. Kombinasjonen dans, barnekor og ikkje minst nydeleg trompetspel frå orgelgalleriet, får meg alltid til å gråta ein skvett. Eg er eit menneske som ytterst sjeldan grin i sorg og sinne, men kom med eit barnekor, ein dansar, ein trompetsolo eller eit mannskor med sangerluer…

Veret var veldig grått og vått frå morgonen av, men i skumringa, som skjer allerede i firetida oppstod det eit utruleg vakkert og trolsk lys med kombinasjonen av låge skoddeflak, klarnande himmel i vest og kolsvart himmel i aust og eit rosaoransje slør frå solnedgangen. Av og til skulle eg ynskja eg var ein ekte fotograf som gjekk rundt med skikkeleg kamera med fantastiske linser. Eg ser så mange fine motiv, og det er ikkje alltid mobilen heilt gjer nytta… På den andre sida, det er godt å sleppa å bera på alt det tunge fotoutstyret og forsiktig framferd med dyrt utstyr er ikkje min fremste forse…

I går var me så heldige at eldsteguten inviterte på heimelaga vegetarmiddag med heimelaga falaffel i nysteikte pitabrød. Det har sine fordelar å ha eit par av «ungane» buande i området.

Nå er me inne i dei aller mørkaste vekene i året, og sånn såg det ut på personalromet då eg gjorde meg klar for å gå heim sånn i firetida. Det er ikkje bare blånissar som synest at den blå timen er utruleg vakker. Eg har alltid lyst til å halda tida fast. Dette gjeld og for desse mørkaste vekene. Eg synest faktisk at det er noko vakkert med mørket, og ikkje minst med soloppgangane seint på morgonen og solnedgangane på ettermiddagane.

Det mest fantastiske som skjedde meg i dag var at eg i titida fekk ei melding frå Bjarte Lending som kunne forelja at nå han hadde laga ein melodi til julesongen eg la ut på bloggen min i gårkveld, og før eg visste ordet av det fekk eg melding med fin melodi og song. Det er noko utruleg fascinerande med kreativitet, plutseleg så bare klaffar det, og ein sit der med eit produkt som ikkje fantest for få dagar sidan. Det er tredje gongen eg opplever dette med ein julesong. Det må vera fordi alle veit at julesongar er skikkeleg ferskvare slik at keativiteten blir skrudd på full opning…

Songen ligg allereie ute på youtube. Det ligg ei lenke frå facebooksida mi. Av ein eller annan grunn fekk eg ikkje til å leggja ho her.

Heidi