Sommarferie – dag ein

Som nokon så beteiknande sa det for nokre dagar sidan: Å avslutta eit skuleår er som å køyra karusell. Det går rundt og rundt i forrykande fart, du klamrer deg fast så godt du kan og har nesten ikkje tid til å pusta. Så bråstoppar karusellen og du vaklar fortumla ut og lurer på om du er like heil.

Den siste veka har me og rukke å ha sommarbesøk av Halvard og Sunniva, som me kjem til å sjå alt for lite til i sommar.

På ein av dei lysaste kveldane i året reiste eg og Sunniva ned til Hårr for å sjå om me kunne finna solnedgangen. Vêret var ikkje heilt klart, men lyset over Jæren  klokka elleve om kvelden på slutten av juni er ei oppleving i seg sjølv.

I går pakka me oss nesten rett frå klasserommet og over i danskebåten og etter ei nattsegling med strikketøy og nokre timar med søvn, ankom me Danmark i dag tidleg.

Me har leigd oss eit sommarhus i Ebeltoft. Eit lite raudt hus med anneks og stor viltveksande hage med sjasmin og lavendel, med fuglehus med ungar og masse fuglesong frå grønnfink, bokfink, linerle og svarttrast. Det er nydeleg her, men ingen overveldande sommarvarme. Det har vore nokre skikkelege regnbyger og småhutrande kaffidrikking i hagen innimellom. Her skal me vera lenge, og det kjennest bra. Livet er godt.