Siste dagen i sommarferien

Siste dagen i sommarferien er her teknisk sett. Nå skal me ha helg, og så skal me ha tre planleggingsdagar før elevane kjem. Sommaren har vore god, og ferien har gått fort. Det blir kjekt å sjå att gilde kolleger, og det blir fint å møta elevane. Det blir ei utfordring å måtta stå tidleg opp om morgonen og å takla at alle desse opne dagane der ingenting er planlagd og alt kan skje skal bytast ut med den typen fullagde timeplanar eg har ein tendens til å praktisera ti månadar i året. Erfaringa seier at det kjem til å bli bra.

Eg har brukt dagen til å rydda arbeidsromet her heime. Eg er ikkje sikker på at ein framand som kom inn hit ville tenkja at her har det blitt rydda i timesvis i dag, men slik er det. Eg har rydda i store mengder papir og tatt sjansen på å kasta uhorveleg mykje. Me får satsa på at eg ikkje angrar og må ut og endevenda ein stappfull blå dunk for å finna att noko… Eg hadde og kome så langt at eg hadde to pappøskjer klare til kasting, og så viser det seg at han eg deler heimekontor med har bore dei innatt fordi dei kan vera fine å senda bøker i viss han får store bestillingar…

Megden av ufullendt arbeid i form av skriveprosjekt, strikkeprosjekt og syprosjekt fortel meg at eg ikkje skal trenga å kjeda meg framover heller. Og kalendaren fortel meg at det sannsynlegvis blir mange fine dagar før mørke og kulde overtar for fullt.

Det er forresten ikkje sant at eg har rydda heile dagen. Eg har hatt fleire koselege kaffibesøk. Då Laila stakk innom måtte me drikka føremiddagskaffi i kvar vår mummikopp, og for ein gongs skuld har eg bakt ei hundre prosent ufornuftig, men ganske god sjokoladekake som eg inviterte Leif og Odd Christian til å smaka på for å feira sommarferien som var her i dag og. Eg har snart høyrt alle episodane av sommar i P2, og anbefalar serien på det varmaste. Eg har alltid syntest det er så spennande å koma inn i tankane på andre menneske. Nokre av episodane har eg høyrd på direkte radio, men dei fleste har eg henta opp frå NRK P2 via datamaskinen og høyrd på medan eg har jobba med andre ting. Det er veldig fint å kunna henta fram både radio og fjernsynsprogram når det måtte passa.

Eg og Leif har sett på ganske mange episodar av Netflixserien «The handmade», som er ein framtidsdystopi om at ei totalitær og militant gruppe med vag tilknytning til kristendomen har overtatt USA. Tankane går til IS og Muslimsk stat, og kor farleg det er å tru at det er denne formen for islam dei fleste muslimar bekjenner seg til. Eg tenkjer og på kor farleg det er å kobla religion til ukjærlege maktstrukturar.

Sommar er og å lesa bøker og tenkja. Eg har og fått med langt fleire nyhetssendingar enn normalt og pustar i grunnen litt letta ut så lenge sendinga ikkje innleier med «Den amerikanske presidenten Donald Trump…» Eg kjenner at eg blir opprørt, sint og skremt av å høyra at han tek etter den nordkoreanske måten å ordleggja seg på. Av og til kan ein lura på om verda framleis er på henglsene…

Temaet for Korsveifestivalen i år var «Ta i mot». Hovudtalar Magnus Malm sine hovudtankar gjekk ut på å roleg halda seg så nær Gud og det gode at ein kunne vidarereflektera det ut i det livet me står midt ute og oppe i. Det å ta i mot det gode kan hjelpa oss til å bevara roa og ikkje bli redde slik at me ikkje i panikk blir kalde og egoistiske. For meg er dette gode tankar. Eg får vel seia at min versjon av Magnus Malm sitt bodskap på to linjer nødvendigvis blir litt tabloid. For å få tak på det han seier så går det an å lesa bøkene hans eller gå inn på Korsvei si heimeside og høyra på talane hans. Han er ein klok mann med eit tankesett som på mange måtar er veldig motstraums i ei postmodernistisk tid.

Nokon har sagt til meg at eg av og til skriv så langt at dei ikkje orkar lesa alt. Eg har ein mistanke om at dette er i ferd med å bli eit slikt innlegg…
Eg får avslutta med ei fjør som er klar til å skriva den komande seinsommaren ned i sanden.

Og med eit vakkert eldre par som klamrar seg til kvarandre i alderdomen…
Så hadde eg plutseleg ikkje hjarte til å kasta dei i komposten. Dei får liggja på ein tallerken på kjøkkenbenken og aldrast i fred… Det var meg og kasting…

Heidi