Septemberdagar

Det er fredag og skrivedag. Arbeidsdagen har vore god. Eg og Ingrid har klar eit førsteutkast til biletboka vår. Me har laga ein variant med bokmålstekst og ein variant med nynorsktekst. Nå har eg bedd to-tre kloke damer eg kjenner om å lesa gjennom og eventuelt koma med ros og ris og ville innspel. Det er alltid vanskeleg å vurdera eige arbeid, spesielt når ein framleis på ein måte er midt i prosessen. Uansett korleis dette måtte enda, så ser me for oss at me får trykt opp eit opplag til eige bruk. Det er mykje glede i det å laga ting. Me har og eit slags fellesprosjekt med å laga ein uro til barneromet med hekla figurar frå Mummidalen. Det viser seg at det som veldig mykje anna er meir tidkrevjande enn eg hadde trudd, med det er spennande å sjå om me får det til. Figurane blir hekla utan oppskrift, det får vera min eigen veldig trygge variant av risikosport…

Til nå er Snusmumrikken og Mummimamma ferdighekla. Dei vart litt feil i storleik i forhold til kvarandre, men me får kalla det verdiperspektiv… Og kven veit om ikkje Snusmumriken har vakse litt på sine gamle dagar. Han har i alle fall fått fin grøn spiss hatt med blomar på bremmen akkurat som på bileta.

Ein annan sak som trygt kan feirast er at den nye diktboka på Sporisand-forlag «Eg høyrer heime i livet», er send til trykkeriet, så nå er det for seint å angra på innhaldet. Eg skal lesa opp frå ho, det vil seia kladden, for første gongen allerie på måndag på Kvinneforum i Brynekyrkja. Så blir det litt meir utover mot jul. Torsdag 2. november skal me ha høgtideleg boklansering på Time bibliotek. Det blir veldig spennande. Men alt som er spennande blir sjølvsagt akkurat nå overskygga av det som er verkeleg spennande… Terminen for å bli besteforeldre er tre veker unna. Det vil seia at det eigentleg snart kan skje kor tid som helst. Ingenting kan måla seg med akkurat det.

På måndag var me så heldige å få kjempefint ver. Det passa godt, for då hadde me planlagd å sykla til Njåskogen med femteklassingane våre. Dei koste seg skikkeleg med natursti og hyttebygging. Det gjer godt i sjela til alle involverte med solskinsdagar. Frå tysdag av har det stort sett regna heile tida, så me var meir enn heldige då me valde dag for turen.

I går kveld hadde eg og Inger broderikveld for natteranglarar. Då held me det gåande, om ikkje til morgons, så i alle fall til langt på natt. Nattarbeid er undervurdert.

I morgon skal eg på klassefest med klassen min frå Sandnes vidaregåande. Det blir sikkert veldig fint.

Heidi