23.mai Glad og takknemleg

Med eit av dei fine korta eg fekk i dag som pynt, vil eg bare skriva nokre få linjer om at eg har hatt ein fantastisk dag og kjenner meg så glad og takknemleg. Eg har fått så mange fine helsingar på kort, mobil og over digitale media, og kjenner meg boren av ei bølgje av varme og kjærleik. Eg har bare fått svart på nokre få av meldingane, men vil gjerne prøva å svara alle personleg. Viss eg ikkje rekk det, så får dette vera ein takk.

Dagen har vore intens. Først hadde me lang frokost med husgjestene våre. Så fekk me kjempekoseleg «nesten-overraskelsesbesøk» av Eva Mari, Oscar og vesle Hugo. Eva Mari hadde tenkt å halda det hemmeleg at ho var i distriktet og så bare ringa på døra, men takka vera jungeltelegrafar og misforståingar, så hadde eg fått nyss i det.
Gildt var det i alle fall. På bloggen min for nokre veker sidan fabulerte eg om kor fint det hadde vore å strikka ei kofte med alle fargane som finst ute på Jærstrendene. Eva Mari er den typen menneske som les teksten, strikkar ei slik kofte og leverer ho på døra på bursdagen min… Eg må få vist eit bilete seinare. Me fekk spretta dei to kakene og kost oss i eit par timar før Hugo måtte i bilen igjen for å få føremiddagsluren sin.

Så rakk me å rydda av bordet og gjera klar for neste bordsetning. Då var det duka for mor og far og Hella og Iben, dei generasjonane det på grunn av koronarestriksjonar ikkje var plass til på den seinare feiringa. Eg kunne jo ikkje la ein sekstiårsdag gå forbi utan å få feira med dei. Iben er alltid klar for ein fest, og etter sjokoladekake og marsipankake laga ho dessert med druer, bananar, nøtter og rosiner til seg og morfar. Det var og ein stor suksess at eg hadde tenkt på å kjøpa ein pakke store ballonger slik at me kunne ha ballongdans og andre kjekke ting.

Festmiddagen hos Heine Grov på Apoteket vart og veldig vellukka. Me hadde antipasti- forrett med nydeleg heimebakt brød og smør og mange veldig gode smårettar. Til hovudrett hadde me grilla kalvefilet med jordskokkpuré og små ovnsbakte poteter. Desserten var eit nytt høgdepunkt med masse godt å velja i. Leif haldt ein nydeleg tale til meg, lokala var kjempekoselege og det same var vertskapet. Sjølv om dette var ei løysing vald på grunn av koronarestriksjonane så vart alt så fint at det kunne ikkje vore betre.

Sjølv hadde eg bestemt meg for å ikkje seia så mykje, men eg hadde lyst til å ønska velkommen med å sitera første linja av ein kjend tekst. «Jag vill tacka livet, som gett mig så mycket…» I dag kjenner eg først og fremst på takksemd overfor livet og overfor familien og gode venner. For eit heldig menneske eg har vore fram til nå. Slike dagar gir styrke til å bera seg sjølv vidare inn i framtida med eit takk om munnen. Framleis er livet i beste fall langt, og framtida ligg der og ventar.

Heidi