Sådan ser jeg ofte striber af lys

Eg synest dette elevarbeidet, malt etter eit Frans av Assisi-ikon, kan vera eit passande bilete for dagens tekst. Den danske visesongaren Trille, som var ein av mine favorittmusikarar tidleg på 80-talet, har ein fin visetekst om desse små glimta av godleik som me vel alle opplever å sjå midt i dei vanlege kvardagane våre. Ho seier det så vakkert :

“Sådan ser jeg ofte striber af lys, ofte striber af varme, som når en hvisken høres bedre enn et råb».

Sjølv har eg opplevd dette fleire gonger i dag: Miljøarbeidaren i klassen som henta varm kaffi til meg, ein gut på trinnet som kom med to avbrekte rosa rhododrendrom – blomar til meg, (Heeeeidi, vil du ha blomar? ), eg spurde ikkje kor han hadde plukka dei, jenta i klassen min som litt sjenert overrakte meg ein pose med billed-drops då ho kom til utviklingssamtalen.

Den sterkaste stripa av lys såg eg då eg vakla rundt i butikken for å handla litt etter full arbeidsdag og sju utviklingssamtalar, høyrde eit muntert rop. «Heeei, Heeeidi, så gøy å se dæh.» Der stod det ein tidlegare kollega og scanna inn varer i hurtigkassa iført shorts t-skjorte og caps, så han kom truleg rett frå trening. Han smilte så fint at han måtte få ein klem over gjerdet mellom kassane. Eg kan fortelja at det var same mannen som plutseleg stod det som den naturlegste ting i verda med bøtte og klut den gongen før jul då eg hadde velta ein pyramide med vaniljesaus i ein annan butikk, og eg stod der forvirra og flau i ein liten dam nedspruta av saus. Kor han hadde fått bøtta og kluten frå anar eg framleis ikkje, han må ha sprunge rett ut på bakrommet og funne næraste bøttekott…

Eg stansa ved ein søt ung Asfalt-selgjar som stod utanfor butikken. I det eg stod og betalte med vipps, stod same mannen plutseleg ved sida mi igjen. «Heiidi, æ visste mi ville mødest her». I tillegg til å kjøpa eit blad, halte han opp ei nyinnkjøpt flaske vann til selgjaren. «Da æ gikk inn i butikken spurte æ om æ kunne kjøbe noe å spise til ho, men ho var bare tørst, men du Heiidi, kan æ kjøre dæ hjem?» Då eg sa eg hadde sykkel påpeikte han at han hadde sykkelstativ på bilen. «

Varma av omtanken takka eg fint nei til tilbodet. Då eg sykla forbi bilen hans på veg heim, såg eg at han opna bildøra for Asfalt-selgjaren. Han ville tydelegvis kjøra henne heim etter at han og eg hadde kjøpt dei to siste magasina.

Eg sykla heim med ei lita flammande glede i kroppen fordi eg hadde sett nokon visa medmenneske så mykje varme og omtanke. Eg kunne ha omtalt mannen med fullt namn, men det gjer eg ikkje. I kveld får han representera anonyme velgjerarar.

Og Trille sin song sluttar slik:

«Sådan ser jeg ofte striber af lys,

Ofte striber af varme,

Som når en hvisken

Høres bedre enn et råb.

Ja jeg ser små skibe sejle fulle af håb.“

Heidi

I ttilfelle nokon blir forvirra over uttrykket «Asfalt-selgjar», så kan eg informera om at «Asfalt» er søstermagasinet til «=Oslo».