På ei bølge av varme og omtanke

har eg segla rundt i dag. I kombinasjon med den ruskjensla ein får når ein har sove alt for lite, var det ganske sterkt.

Eg vakna klokka fire og kunne ikkje somna att. Alle tinga som skulle løysast i samband med timeplanen vart liggjande og surra og kverna i hovudet. Det var ikkje akkurat det at gode løysingar stor i kø, eg klarte bare ikkje å sortera tankane. Natta før somna eg ikkje før to. Dette er verkeleg utforsking av mai-nettene og vakre er dei.

Familien min viste først ingen teikn på at dei hugsa at deg hadde gebursdag, men så braka det laus… Kjærasten min kom med eit blomstrande tre til hagen. Eg skal få planta det i potte håpar eg. Så fekk eg ei stor fruktkorg med nøter, vannmelon, honningmelon, plommer, druer og cherrytomater. I korga var det dandert ein pakke som viste seg å vera ein fyldig spansk dictionary og vakkert på skrå låg, -ikkje ei flaske sjampanje med ei flaske farris. Rosa kaffikanne fekk eg og kvitt og svart kaffikrus med rosa blomar.

I korga låg eit brev: “Kjære mor: På dagen din vil Odd Christian vaska og støvsuga underetasjen og Sunniva vil rydda og støvsuga første etasje. Halvard skal rydda og vaska romet sitt og legga kleda sine fint saman i skapet. Vi er veldig glade i deg.”

Ein kan sjølvsagt smelta av langt mindre når ein er trøytt og alt… I tillegg har eg fått eit akrylmaleri med tre halve saftige appelsin som Ingrid har malt.

Då eg kom til skulen kom Synneva med heimalaga kort og diktbok, og eg er blitt sungen for, halden rundt, klemt og kosa heile dagen. Telefonen har ringt fleire gonger. I tillegg har tekstmeldingane tikka og tikka inn heile dagen, det har vore blomsterbud på døra med heilt fantastiske rosa blomar, og då eg kom heim ein time før eg skulle ut att på planleggingskveld hadde Ingrid og Oddvar laga fantastisk god middag med kjøttkaker, grønsaker og erterstuing.

Kvelden vart feira med avsluttande timeplanarbeid på skulen. Eg er rett og slett litt overraska over kor mykje det varmar å bli hugsa, tenkt på og vist merksemd. Dagen har vore ei reise i varme sjølv om rammene var ein dag heilt fullpakka med arbeidsoppgåver. Då eg kom heim frå jobb klokka halv ti om kvelden, sat ei venninne i sofaen og venta. Ho kom på besøk med eit heimemala glas med telys i, men kunne fortelja at ho haldt på å laga glassmykke til meg.

Eg har fått fornya tru på at dei små glimta av omtanke, lys og varme faktisk betyr meir enn ein skulle tru, så ikkje hald opp med å strø ut varme!

Og så skulle eg halda innlegg på eit møte på rådhuset: Eg stussa over kor få bilar det stod parkert på kinoplassen, og sette lukkeleg min i frå meg der. Rektor, som var på same møtet skjøna teikninga. Ho spurde om eg hadde oppdaga at det var kome parkometer der. Det hadde eg ikkje… Ho bad straks om nøklane og sprang ut for å koma parkeringsvaktene i forkjøpet. Eg slapp parkeringsbot…

Heidi