Lilla Anna, snart flyr dagen bort

Livet har kun en och den er kort.
Liksom spån i strömmen, som en bild i drömmen,
hastar menskan til en bättre ort…

Me har sunge. Anne Kristine har spelt piano, og me har sunge lette pastellfarga sommarsongar. Bordet vart dekka med limegrøne dukar og grøne lys i høge Ikea -stakar og med liljekonvall, rosa margeritter og oransje roser. Serviettane var rosa og limegrøne og det vart så fint i saman med dei koboltblå tallerknane mine.

Eg har stått på i heile dag, eg har skore grønsaker og steikt kyllingbitar i woken i tre fire timar. Eg har handla og bakt, vaska og rydda og hatt det fint mens eg haldt på. Den indiske kyllingsuppa med karri vart heilt nydeleg, og chilisuppa vart god den og. Slike supper som står og koker i fire-fem timar er kjempegode. Eg har fått eit gavekort med ein stor sum på som skal brukast hos to keramikarar eg kjenner. Må velja med omhu.

Nå er eg trøytt. Ryggen og beina er endå trøyttare etter å ha stått og gått mesteparten av dagen. Selskapet vart rektig vellukka trur eg. Me har sunge, snakka høgt og lenge, ete masse suppe og etterpå kaffe med rabarbrapai og rips-is-kake. Aller mest glede trur eg faktisk likevel eg hadde av å ordna til og tenkja ut. Det er kjekt å arrangera selskap- Og den tjuefjerde juni kjem neste runde.

Eg har slått ut ein halv karaffel rødvin fordi eg ikkje hadde kork til, og tilbake på kartongen kunne eg ikkje hella han. Eg ville ikkje at det skulle frista ungane i morgon tidleg. Sova nå og lenge, -trur eg.

Heidi