Stille flyter dagen…

I ale fall gjorde han det på lørdag. Eg sov lenge og merka at kroppen sa bestemt nei takk til all slags sprell. Så det vart ryddig etter festen i roleg tempo. Eg kokte rabarbragrøt, og eg var utruleg fornøgd med at huset mitt for ein gongs skuld var reint og ryddig.

Utpå ettermiddagen kom Synneva og Hedvig på besøk. Hedvig briljerte med kunsten visa kor stor ho er, men elles er det absolutt mest påfallande kor søt ho er…

Me åt restane av indisk kyllingsuppe med masse karri og kvitløk og det smakte framleis nyyydeleg.

Horisontal lesing av lørdagsaviser er ingen dårleg tilstand å vera i, og så lot eg meg overtala til å kjøra Oddvar og Ingrid til ein stad der dei gjerne ville vera. Etterpå gjorde eg forsøk på å sjå ein film, men eg var simpelthen alt for trøytt. Streken i rekninga var at andedrakt var borte vekk då eg skulle kosa meg med å skriva eit mai- innlegg. Det øydela jo heile prosjektet mitt med ein tekst kvar dag… Eg kjende omtrent abstinensar, og prøvde gong på gong å koma inn, men nei. Den digitale gata mi i cyberspace med alle dei gode naboane, var borte vekk. Nå ser eg til mi lettelse at brikkene fell på plass, og at heimstaden min dukkar opp frå ingenstad… Og eg er glad for å vera heime att.

Heidi