Fredag er min frihetsdag…

…som det står om ein av dagane i diktet Lathans. Deilig å ta seg god tid om morgonen. Men heilt fri blir det ikkje i dag. Om to timar dukkar eg opp i 5.klasse utkledd som frøken Trunchbull frå Mathilda. Dei er i ferd med å avslutta eit Roald Dahl- prosjekt og ønska seg besøk…

Så nå er det bare å henta fram deler av personlegdomen som eg ikkje får brukt så ofte… Eg har gjort den rollen før, då har eg brukt kjærasten min sin heimeverns-uniform… Nå er han ferdig med tenesta, og uniformen er dessverre lånt inn att. Eg må finna noko anna usympatisk å kle meg med.

Dagane rullar mot advent, og eg heng bare så vidt med. Denne hausten har gått så ubegripeleg fort. I kveld skal eg vera med og gjera klar til julemesse i kyrkja, og i helga må eg gjera klar ting for adventfest og førjulstid i fjerde klasse.

Martin Lönnebo gjer vitaminar til dagane mine. Denne veka har eg lært meg ““Det hellige hjertets regel.” Tidlegare var det sett på som nyttig og fint å tøyla egoet sitt og prøva å jobba med å bli eit betre menneske meir audmjuk og mindre sjølvsentrert.

Nå synest eg det er sterke krefter som ropar at du må bruka albuane dine, trø deg fram på spisse hælar og ta hensyn til dine eigne ynskjer og drifter til ei kvar tid. Stol ikkje på nokon, og vis deg ikkje svak. Eg er ikkje sikker på om det har gjort verda betre og menneska lukkelegare. Dette er i allefall det hellige hjertets regel, det en skal streva for å gje større plass i livet sitt:

Kjærlighet, glede, fred,
overbærenhet, vennlighet, godhet,
tålsomhet, takknemlighet og selvbeherskelse…

Meg har det gjort godt å tenkja på denne regelen.
Han fungerer som eit mantra mot destruktive krefter…

Og for meg betyr ikkje dette å bli krypande eller sjølvutslettande.

Regnet piskar mot huset. Nå skal eg gå og gjera meg klar til å opptre som tyrannisk overlærar.

Heidi