Der havet møter himmelen.

Der er det godt å kvila blikket. I dag tok eg Syster med meg ut til dei strendene der eg gjekk med Bror på sundag. Det er så utruleg vakkert der. Me måtte kle oss godt, for det var kald trekk, og så var det bare å nyta.

Eg falt på plass i meg sjølv. I går kveld var eg litt stressa. Det er så vanskeleg å få tida til å strekke til. Det er så mykje eg skulle ha nådd å gjera i ferien. Så går bare dagane og ting tek tid. På toppen kom jo dette med husstøvallergien som gjer at eg har gått til kamp mot Støvet og alt dets vesen med lånt støvsugar…

I går skulle eg bare… Kjøpa to pyjamasar til onkelen min. Eg sprang byen rundt for å finna, og då eg endeleg fant var det feil storlei og eg måtte tilbake. Han var litt lei seg, så eg sette i gang med å steika vafler til han. Koseleg det, og sikkert rett prioritering, men plutseleg var dagen sånn omtrent gått og støvet låg framleis i muntre lag i store deler av huset medan skodespelet venta på å bli skrive.

I natt vakna eg og fraus og kjende meg ikkje i form. Eg måtte driva tanketerapi på meg sjølv og seia at nå tek me ein ting om gongen, så kjem me nok i mål. Eg fortalde meg sjølv at eg hadde vore veldig trøytt då ferien kom, og at det var naturleg at kroppen min krevde å få kvila litt. Eg fortalde meg sjølv at turen med Syster ikkje skulle avlysast til fordel for skriving og støvsuging fordi det garantert var slike turar heile meg hadde bruk for å få…

Og nå er eg klar til innsats etter ein nydeleg føremiddag ute og ein lang og spennande samtale. Eg har ei slags mental sperre på å koma i gang med store husarbeidsprosjekt… Men syster påstår at det er heilt normalt… Eg trur kanskje eit reingjeringsbyrå ville gjera susen…

Men altså, på tide å setja i gang! heia, heia…

Heidi