Oktobersol.

Rett og slett sol og blå himmel i dag. Eg fekk lufta den nye mørkeraude ullkåpa med kokosnøttknappar som Eva Mari har sydd til meg. Og det nye skjerfet i djup lilla hekla med stavar av tilsette ved ein verna bedrift med limegrøn kant med bittesmå duskar. Og alle sa at kåpa var så fin, og eg vart barnsleg glad.

Arbeidsdagen var lang og innhaldsrik og me feira FN-dag i aulaen og song så høgt me kunne. Eg fekk laga innkallingar til foreldresamtalar i veke 45 og oppdaga ein så stygg stavefeil at eg måtte leita fram korrekturlakken til Eilen etter at dei hadde gått i trykken.

Ingrid steikte løvbiff til meg og fekk meg til å le til eg omtrent mista pusten av imitasjonane sine. Etterpå drog me på kjøpesenteret for å handla gebursdagspresangar til ein person me er veldig glade i. Akkurat nå har eg umåteleg glede av familien min, systre, svigerinner og døtre, det er fine saker det.

I postkassen låg eit postkort frå kjærasten min til kattane. Han innleia med mjau,mjau, mjau og resten får vel kanskje få vera privat sidan det var eit privat kort, som eg rett nok har snike meg til å lesa.

Så kjøpte eg Dagbladet på impuls, bare fordi eg lot meg sjarmera av at dei skreiv om då Wenche Foss begynte å jogga mange og åtti år gammal fordi ho hadde forelska seg…

Då eg stod inne på ein bokhandel slo forkjølinga ned som eit lyn i meg. I frå det eine sekundet til det andre hadde eg plutseleg sår hals og var tett i luftvegane. Merkelege greier, men eg aktar å sova det av meg. Når eg bare for rydda kjøkkenet mitt….

Heidi