Sundag-sundag…

Dagen begynte tidleg og brått sidan min kjære skulle vera på flyplassen halv fem. Kvart på fire ringte klokka, litt meir enn to timar etter at eg hadde lagt meg, og me hadde ikkje tid til å koka kaffi.

Då eg kom heim litt over fem fekk eg nokre timar til med svevn. Det gjorde godt. Så pakka eg Det hemmelege skrinet til sundagsskulen: eit glaskors, eit krusifiks frå Taizé, eit kvitt lys, tjue palmeblad i filt, ei bittelite tornekrone, ein engel, ein miniatyrstor blomsterbukett og eit stort oransje sjal. Med til førebuingane høyrer bøn og intens konsentrasjon om oppgåva. Så er det bare å leggja utpå. Det var ganske mange barn der i dag, mange av dei stivpynta til barnedåp. Ei lita prinsesse i rosa struttekjole avbraut meg midt i forteljinga og lurte på om ho fekk lov til å ta av seg dei rosa glitterskorne medan eg fortalde, det fekk ho.

Eg nådde heimom for å laga vafler til mine heimeverande barn og til dei som var innom heimen akkurat då. Så har eg fuska i faget som kulturformidlar. Eg hadde lova ei god venninne å vera med henne og fylgjet hennar til Knudaheio for å fortelja om Arne Garborg og diktninga hans. Sjølvsagt mykje kjekkare enn å vaska og rydda . Huset ber stirt preg av den interne flyttesjauen på toppen av det noko vaklande grunnlaget som var her frå før av…

Nå ventar eg på Torhild me skal ut og besøkja Gunn. Den siste plata til Sigvart Dagsland ligg fint pakka inn med ein gul tulipan til pynt som innflyttingspresang.

Heidi