Husfrue.

Ingenting går så fort som eg trur det skal gjera. I alle fall ikkje husarbeid. Eg priser meg lukkeleg fordi eg ikkje lever i ei tid der mitt verd skal målast i husmorpoeng.

Eg hadde tenkt å bruka mesteparten av dagen på jobb, men eg kom aldri så langt. Det vil seia eg kom dit til slutt, men då fekk eg ikkje gjort det eg hadde tenkt å gjera…

Men trekket på sofaen har eg levert tilbake, og pengane fekk eg att. I tillegg ein link til ei svensk side der eg kan sjekka ut om det finst restlager av trekk til sofaar av utgått modell. Ingrid og Oddvar kjøpte hyller og rammer og diverse, så eg hadde fint fylgje. Eg var farleg nære å kjøpa ein softis i den fine vårsola. Det er sånn omtrent det beste eg veit, ti poeng for å stå i mot…

Ferdige kjøttbollar frå ikea er alltid populær middag, spesielt saman med fløtesaus med ekte fløte. Og så skulle eg på jobb ein tur, men vart sitjande fast i rydding.
Men til slutt fekk eg rykka meg vekk, og gjekk ut i vårkvelden for å ransaka skulen for materiale som kan vera relevant for Odd Christian si matematikk-didaktikk-oppgåve som han skal skriva i påskeferien. Det slo meg kor mange fine bøker me har på lærarbiblioteket. Synd at det blir så alt for lite tid til å lesa dei.

Men eg har lånt med meg ei bok som eg gleder meg til å lesa. Den som er skriven av ei førtiåtte år gammal svensk dame som fulgte undervisninga i ein svensk ungdomsskuleklasse. Eg trur dommen hennar var at mykje var forferdeleg kjedeleg, og at når ein ein og annan gong kom inn på eit verkeleg interessant tema, så stressa lærarane vidare under påskot av at dei måtte prioritera pensum…

Eg vart sitjande på jobb og bla i to fotoalbum eg laga då eg hadde den forrige klassen min. Det var fine ting å gjenoppleva. Eg såg at me hadde betre tid då, bileta bar preg av mange kreative og spontane krumspring. Men kanskje dei elevane eg har nå kjem til å stilla sterkare fagleg fordi fagpresset er blitt mykje større? Ikkje veit eg… Og eit og anna krumspring blir det framleis når eg tenkjer meg om.

I morgon skal me på tregenerasjonstur til den fjerde generasjonen, oldemor mi i Vats. Det blir fint, trur eg.

Heidi