Full fart

Så er me i gang att for full maskin framover. Det er noko eige med opningane av skuleåret. Skulegarden er full av elevar og foreldre. Lærarane står oppstilde ved flaggstonga, rektor ynskjer velkommen, flagget blir heist, og alle syng skulesongen vår:

» Ikkje langt frå Bryne sentrum, der ligge skulen vår,
an æ gammale å nye, an æ fine,
der ska me gå på skule i sju lange, goe år,
mens regne pøse ner, å solå sjine…»

Det er høgtideleg og fint, og to flinke jenter frå sjuande klasse er forsongarar med mikrofon. Plutseleg blir eg så rørt at eg nesten må opp med handa og få unna ei tåre og to. Eg tenkjer at visst er me heldige, trass alt, for dette er ein jobb som verkeleg berører oss som menneske. Det er ei varm og oppbyggjeleg kjensle å få gjensynsklemmar frå glade elevar, konstatera at dei har vakse i sommar, beundra nyklipt hår med grøn eller blå frisørlugg, og hol etter tenner som har falt ut, eventuelt nye tenner på veg opp. Etter end undervisning, og timar med planlegging av undervisningsopplegg, er det på tide med oppstart i kulturskulen i tre omgangar, med velkomsttalar, musikk, dans og opplesing. Nå har me gjort klar for overnattingsgjester som har kome med buss frå Oslo i fylgje med to store kontrabassar og eit lite flyttelass.

Nå høyrer eg dei kjem med lass to, så nå får eg dekka bord for sein kveldsmat.

Heidi