Sandalar i regnet.

I tilfelle nokon skulle lura, eg er framleis oppe og går. Alle lærarar, spesielt dei med kombinert stilling i skule og kulturskule veit nok at den første veka i eit skuleår, når alle tannhjula i beste fall går rundt og får maskineriet i gang, er ganske travle. Det meste har dreia seg om skule den siste veka.

Eg ser i grunnen lite på fjernsyn, men dei siste dagane har eg sett tre program som har vore til å bli klokare av: Ein dokumentar om autisme, ein dokumentar om å vera fødd i ein kropp med feil fysisk kjønn, og dokumentarfilmen » En prest og en plage,» om Børre Knudsen.

Samtidig med skulestart kom det over oss eit vêr som minner ganske mykje om haust, sjølv om det er sommar endå. I rein livstrass har eg gått med bukse til rett under knea og barbeint i sandalar heilt til nå. Det siste er ganske praktisk når ein har vakt i matfriminuttet i høljeregn. Vatnet finn raskaste vegen ut av sandalane og sokkane ein ikkje har på seg blir ikkje våte. Eg innrømmer at eg vart litt kald på føtene under demonstrasjonstoget i Stavanger. Eg tok meg sjølv i å lengta etter å leita fram ullsokkane.

Det er ikkje kvar dag eg demonstrerer for ei god sak, så det må nesten fotodokumenterast. Sidan eg ikkje har spurt mine kjære kolleger om lov, får eg gjera det på denne måten…

Ei imponerande samling lærarar fann saman i Stavanger i dag. Det gav ei slags solidaritetsoppleving. Me ynskjer ein skule for både lærarar og elevar i åra som koma skal.

Heidi