Kaldt, men visst er det sommar.

I gårkveld hadde me ein ny fin sykkeltur. Me sykla over Vestly til Lye og så over Lende til Undheim. Eg tenkjer at dersom eg såg dette landskapet med heilt nye auge, så ville eg sannsynlegvis ha tenkt at det er veldig vakkert her. Ein opplever og naturen på ein heilt annan måte frå sykkel enn frå bil. Me juksa med elmotorar på syklane denne ettermiddagen og, men batteriet vart så lågt at eg sykla ein heil del utan batteriet tilkopla og. Ulempa er at sånne syklar er ganske tungtrødde utan motor, men det får ein kanskje ta med som ein bonus sånn trimmessig. Dersom me skulle på ein skikkeleg langtur måtte me kanskje hatt med oss eit ekstra batteri i bagasjen? Leif sin sykkel er ein del dyrare, så han har ganske mykje større ladekapasitet. Eg er framleis litt i tvil om det er ein god ide med batteri på sykkelen, men sidan eg heilt sikkert ikkje ville sykla så ofte og så langt på ein vanleg sykkel, så er det ikkje bare dumt. Ein kan regulera styrken ganske mykje, og til dels slå han av, men for meg som aldri har vore frykteleg atletisk, og som har sverga til ganske tunge damesyklar med korg på styret, så er det ein heilt ny opplevelse å kunna sykla opp lange motbakkar.

I dag har eg hatt ein roleg dag og gjort ferdig ein del bryllaupsrelaterte ting. Framleis er veret grått, men nå ventar me på det lova sommarveret. I morgon kveld kjem Sunniva heim. Det blir kjempekoseleg. Det er og ganske koseleg at nå kan eg gå ut på verandaen og i hagen og plukka meg ein fin helgebukett.

Eg fekk lyst til å gjenoppta serien min med vandring gjennom diktbokhylla. Det er lenge sidan sist innlegg frå den. Eg har langt merke til at det har vore ei bølgje av dikt på facebook, så kanskje fleire enn eg har trudd set pris på å lesa eit dikt eller to når det fell seg slik. I dag er tida komen for ei tynn lite diktsamling frå Dreyer Bok. Boka er skriven av B.H. Grau. Eg har ikkje klart å fina ut meir om forfattaren, men boka heiter «Min tid.» Dersom nokon veit meir enn meg om kven som skjular seg bak forfattarnamnet, så tek eg gjerne i mot fleire opplysningar.

Her kjem det siste diktet i boka:

Hustavle

Du skal lytte
til alt som taler
stillhetens språl
ikke til flyktige rop
fra en gjøk
eller en menneskehop.

Du skal lytte
til treeets gråt
og gressets klagende
fløytelåt.

B.H Grau

Heidi