Amazing grace

For ein fin oktobersundag. Det vart radiogudsteneste og sein frokost etter ein sein kveld i går. Så trilla eg sykkelen ut av garasjen for å få meg ein tur i det fine veret. Det var seinsommartemperatur ute, og hausten har framleis ikkje klart å bita seg heilt fast i  naturen. På Fotland fann eg desse sauene som nytte livet i ein byggåker.

Eg hadde høyrd at det var ei fin utstilling på Fotland mølle, så den har eg hatt lyst til å få sjå. I dag fekk eg sjansen. Det var Gunn Fotland som hadde kalligrafiutstilling. Ho hadde brukt mange spennande teknikkar og ulike materiale. Eg likte utstillinga veldig godt, og fekk og ein prat med kunstnaren som gortalde litt om arbeida sine. Eg fekk lov til å leggja ut bilete på bloggen. Dessverre er ikkje kvaliteten så god som det arbeida hennar hadde fortent, men kanskje dei er fine nok til at de som les får lyst til å sykla bort og oppleva det sjølv.

Dette motivet frå Haugtussa blir auksjonert ut til iinntekt for Idas hjelpefond. Slikt har eg sansen for.

Og dette biletet blir lodda ut blant alle som har vore innom for å sjå utstillinga. Det var så fint at eg måtte tilbake i loddbøtta for å kontrollera at eg hadde skrive rett telefonnummer på lappan. Nettopp Moder Theresa har eg jo fylgt gjennom daglege tekstar nå i 2o15, og det gjer kanskje at biletet kommuniserer litt ekstra godt med hjartet mitt.

Ho hadde og brukt tekstar frå Vamp sine plater. Legg merke til korleis ho lett storleikane på bokstavane og bokstavane fortelja ei eiga historie.

Denne teksten får bli den lyriske teksten for i dag. Av og til er uro ei viktig drivkraft trur eg. Både ro og uro høyrer menneskeslivet til. Eg likar uttrykket «heilag uro», som eg har høyrt ein eller annan plass ein eller annan gong.

Litt tekstile uttrykk var det og…

Naturen rundt Fotland mølle er eit slags kunstverk det er godt å kvila auga på.

For komande somrar vil eg minna meg på at ein treng ikkje sørgja for tidleg over at sommaren går frå oss. Det finst faktisk mange markblomar først i oktober og.

Dei syna som høyrer hausten til er heller ikkje å forakta. I kveld skal me sjå Torvald Tu sitt gamle suksesstykke «Kjærleik på Lykteland» framført på Bryne mølle, så dette blir ei innhaldsrik helg. Noko av det eg kjem til å hugsa frå Jensi si gebursdagsfeiring i går kveld er Iren Førland si framføring av «Amzing grace». Den salmen har eg eit spesielt forhold til, ikkje minst etter Ingrid og Oddvar sitt bryllaup. Ordet grace har ei tyding på engelsk som me ikkje heilt klarer å dekkja med eit norsk ord, sjølv om det kan seiast mykje fint om ordet nåde…

Through many dangers, toils and snares,
I have already come;
this grace has brought me safe thus far,
And grace will lead me home.

Heidi