Fram og tilbake er like langt

Fantastisk fine dagar i Mosjøen er over og eg har kome så langt som til å finna plassen min på nattoget som skal ta meg frå Trondheim til Oslo. Eg har gjort forsøk på å få meg ein sovekupe, men det har vore vanskeleg. Nå står eg som tredjemann på venteliste, men at tre som har bestilt kupe ikkje dukkar opp er vel lite truleg. Turen bort gjekk overraskande fint, så eg ser ikkje svart på ein sitjeplass heller. Det som kanskje er litt dumt er at eg har fått endestolen som står feil vei, så det blir lite beinplass. I fylgje ryktet så skal kvar einaste stol vera oppteken…

Etter å ha stild klokka så fekk me ein ekstra time i natt, og plutseleg så var det mørkt då eg reiste frå Mosjøen klokka kvart på fem. I dag har me rukke å gå tur med barna i øsende regn i nydelege haustfargar. Mormor og morfar til ungane inviterte meg på sightseeing i området med bil. For ein koseleg tanke. Det var veldig kjekt med ein guida tur.

Kjekt var det og å sjå kor glade barna var for å sjå foreldra sine att då dei kom, og for meg og var det kjekt å få litt tid med dei før eg måtte sørover att.

Eva Mari har gjort klar i fleire døgn til ein skikkeleg gourmetmiddag for storfamilien, og før eg reiste fekk eg servert lammeskanke i rødvinssaus med kvitløkstilsett potetmos. Spør du meg så var det eit ganske ambisiøst prosjekt for ein travel barnepassar, men det vart drege i land med stil. Nå må eg posta før me mistar dekninga:)

Heidi