Luke 22 – alarmen er skrudd av

For mitt vedkomande er ein av dei aller største gledene ved å få ferie knytta til å slå a morgonalarmen på mobilen,og å feira det med å sitja ekstra lenge oppe utover natta og nesten glippa med auga og bare nyta tanken på at i morgon klokka ti på halv sju skal ingen alarmar vekkja meg…. Det er ein slags mekanisme med skuleferiar som gjer at ein tek ut all reserveenergien siste veka og er nesten heilt utlada når elevane går ut døra siste dagen. Då er ein i rute og alt er som det skal vera. Me hadde ein fin siste skuledag med koselege aktiviteter og storsamling i aulaen for elevane og samling for lærarane med riskrem og kaffi etterpå-

Denne ettermiddagen og kvelden hadde eg gleda meg til. Me Sunniva som sjåfør og så pass lite straum på el-bilen at me kjørde på sparebluss gjekk turen inn til Stavanger med Ingrid i baksetet. Først kikka me litt i gater og butikkar og handla litt julegaver, så gjekk på på Thai- restaurant og åt middag og på Foodstory og drakk varm kakao før me ende opp i teaterhallen for å sjå «Femti flotte år med Frode Kommedal. » Det blei ein veldig fin kveld, det å gjera slike ting i lag er kjempekoseleg. Etterpå tok eg og Sunniva med oss katten og såg ein ny episode av Walt Disneydokumentaren. Nå er det snart leggetid, heldigvis er det ikkje julaften i morgon. Her er det framleis eit og anna som skal fiksast. Eg kan forsikra eventuelle engstelege lesarar med at nå  er komfyren i orden, så nå blir det nok pinnekjøt i Kong Sigurds gate 13 og.

Dette året har eg lese daglege små tekstar i ei andakts-  meditasjonsbok skriven av mor Theresa. Eit av orda til ettertanke denne veka var fylgjande:
Me er ikkje kalla til å leita etter kjærleiken,
men til å leva kjærleiken.

Eg har tenkt på denne setningen denne veka, så nå legg eg han ut til felles tenkjing

Heidi