Bli med på litteraturfestival – laurdag 28.mai

Laurdagen vart for oss den store festivaldagen.  Då me kom ut om morgonen hadde det regna, og alt var så utruleg grønt.

Det første me fekk med oss denne dagen var eit arrangement med Merethe Lindstrøm og Thomas Espedal. Seminaret var bygd opp som ein samtale med desse to omkring temaet «Boka eller livet.» Dei er begge representanter for den nye «trenden etter Knausgård», der dei trekk sterke element av sine eigne levde liv inn i bøkene sine. Samtalen dreidde seg mellom anna om akkurat dette. Kor mykje kan ein velja å utlevera sine næraste i forsøka på å skriva ærleg om livet? Det er ei problemstilling eg sjølv kjenner på kroppen både i dikta eg skriv og ikkje minst her på bloggen. Kristianiabohemen sitt prosjekt «Du skal skrive ditt eget liv, har alltid fascinert meg. Det store etiske dilemmaet er kor mykje av andre sine liv ein kan tillata seg å trekkja med seg medan ein først er i gang…

Sjølv har eg nokre klare prinsipp om å aldri skriva noko stygt om andre, eller noko som kan bli problematisk for andre å lesa. Slikt er sjølvsagt ein balansegang. Og når ein les Knausgård, og til dels og den siste romanen til Merethe Lindstrøm, så er det jo nettopp dei gode og dei vanskelege koplingane til andre sine liv som gjer det biografiske så ærleg og så sterkt å lesa. Merethe Lindstrøm si bok «Fra vinterarkivene» er ei av dei bøkene eg har lese i vinter som gjorde sterkast inntrykk på meg. Ho fekk og Brageprisen for denne boka som ærleg skriv om det vanskelege i å leva med ein mann som slit med livet sitt, og som ikkje alltid er sikker på om han orkar å leva vidare.

Neste post på programmet vårt vart «Poesivandring i sakte bilder». Skodespelaren Eline Kolbøe Wendelboe, tok oss med gjennom kunstutstillinga «Sakte bilder» gjennom å stansa med jamne mellomrom og framføra dikt skrivne av forskjellige lyrikarar. Det var eit spennande prosjekt. Det ville vera spennande å prøva seg på noko liknande ein gong. Det var såpass mange menneske med på vandringa at det kunne vera litt vanskeleg å få til å sjå bileta ho stansa ved sida av, men stort sett klarte eg å få dei med. Det som var ein litt ekstra spennande sekvens var at ho delvis gjekk langsomt gjennom utstillingsromet medan ho las samtidig. Ofte gjer det ein ekstra dimensjon til eit dikt å høyra det framførd av ein profesjonell skodespelar.

Her er dei flotte damene eg opplevde dette i lag med…

Etterpå var me på ei veldig spennande guida reise gjennom kunsten til Jakob Weidemann saman med ein veldig dyktig guide.

Det som kanskje gjorde aller størst inntrykk på meg denne dagen, var forestllinga «Afganske drømmer». Ti afganske flyktingar hadde i samarbeid med profesjonelle forteljarar arbeidd fram ei forestilling der deltakarane skiftesvis fortalde historiar frå sitt eige liv. Alle var på scenen samtidig og bevega seg forsiktig der oppe, men stort sett var det ein om gongen som hadde fokuset og spotlyset på seg. Kvar av dei var frampå fleire gonger slik at forestillinga virka dialektisk og heilskapleg. Noko slikt kunne eg verkeleg tenkja meg å vera med på å laga ein gong. Dei må ha brukt lang tid på å finna fram til dei historiane dei ville bruka. Historiane deira var svært ulike, dei hadde veldig ulike erfaringar og opplevingar å by på. Eg gjekk derifrå og kjende meg som eit klokare menneske.

Det siste me fekk med oss av laurdagsfestivalen var ein konsert på sopransaksofon i eit lite galleri.

Bileta i dette galleriet var og veldig inspirerande. Kombinasjonen fotokunst på metallplater med lyriske tekstar var veldig fint. Dessverre fekk eg ikkje til å ta bilete som yter det rettferd, men eg fekk visittkortet til kunstnaren og kjem kanskje tilbake til dette med eit heilt innlegg på bloggen ein dag…

Så gjekk me heim og steikte pannekaker, eller rettare sagt Astrid gjorde det. Planen var å gå ut att seinare på kvelden, men me var så pass trøytte i beina, mette på inntrykk og svoltne på kvarandre sitt selskap at me innsåg då det nærma seg midnatt at me nok ikkje kom oss ut meir i dag…
Eg veit at nokon av dei som les dette har tenkt seg på seinare litteraturfestivalar. Eg kan varmt anbefala det. Optimalt sett så skulle ein kunna vera der meir enn ei langhelg, for arrangementet begynner allereie på tysdag. Eit anna råd er å bestilla/ kjøpa billettar på førehand om det er noko du verkeleg vil ha med deg. Det var nokre arrangement på Bjerkebæk me hadde god lyst til å ha med oss, mellom anna eit slags teater der Sigrid møtte to av dei litterære figurane sine Kristin og Jenny. For oss fungerte det veldig fint å ta det som det kom, men noko av det me oppdaga at me hadde lyst til å få med oss fekk me altså ikkje billettar til… Det er og mange parallelle arrangement slik at ein er nøydt til å ta ein del val mellom to seminar ein gjerne ville hatt med seg samtidig.

Heidi