Helsing frå eit skrivebord…

Akkurat nå har eg skrivedag på onsdagar. Det er ein fantastisk dag. Nokre har spurt meg korleis eg brukar dagen. Då er svaret at eg både skriv nye ting, det er det aller kjekkaste, og at eg gjer «kontorarbeid» knytta til skriveprosjekta mine, planlegg og øver på ting eg skal opptre med, og i tillegg får unna kontorarbeid som strengt tatt høyrer til dei to andre jobbane mine som lærar og kulturskulelærar.

I går fekk eg ein forespørsel frå Kyrkjerådet om eg hadde nye salmar som kunne vurderast til å vera med i eit tillegg til salmeboka. Slikt er jo kjempespennande, så nå har eg leita i filer og hyller for å få send inn tekstar eg har liggjande. Eg må og kontakta ein del komponistar og høyra om det er greitt for dei at eg sender inn melodiar dei har laga. Det evige spørsmålet er: Har du notene?

Eg må innrømma at eg er flinkast med den kreative delen av det heile. Eg eignar meg ikkje fullt så godt som arkivar og kontorfullmektig. Eg blir oppriktig overraska over å finna ut kor mykje eg faktisk har liggjande rundt omkring, og eg må til og med innsjå at ein del nok har forsvunne i det store holet etter at diverse datamaskinar har takka for seg. Det er bra at eg framleis skriv mykje med penn og at eg har ein blogg, for der ligg det litt av kvart har eg oppdaga…

I kveld skal eg møta ei gruppe tiandeklassingar som eg skal skriva eit stort manus saman med til den årlege tiandeklasseforestillinga me i kulturskulen har kvart år i veka før påske. Det er eit ganske stort arbeid, som helst skal vera mest mogleg ferdig før jul…. så det er greitt å koma i gang. Forestillinga skal vara i ca 45 minutt, og det skal skrivast både teatermanus og songtekstar.  Skrivedagane mine blir nok fyllt til trengsel i vekene framover. Eg kunne nok ha ønska fleire av dei, men skriving er det veldig få som kan leva av.  I tillegg ville eg ha kome til å sakna skulen og elevane noko forferdeleg om eg ikkje skulle jobba der lenger, så det er nok ei bra fordeling som det er. Nå skal eg unna meg ein sykkeltur i det fine veret, tenkte eg…

Men sidan eg var inne på alle tekstane eg nesten hadde gløymt… Denne skreiv eg til jubileet i Timekyrkja i 2009, og Johanne Ur Sæbø sette melodi til. Eg hadde nesten gløymt teksten. Då eg skreiv han inn i word for å senda han til kyrkjerådet, tenkte eg at eg faktisk kunne dela denne teksten på bloggen i dag. Han handlar om å leva og tru midt i det jærske landskapet.

Til ditt heilage hus

Eg kjem til deg med glede, ein sommar ber eg inn,
med blåklokker, kløver og solvind, eg kjem hit med lette trinn.
I havet sin puls i mot stranda, der bur mine hjarteslag,
livet er enkelt å bera med seg ein sommardag

ref
Til ditt heilage hus tek eg med mine dagar,
for alt det eg lever er ditt.
Eg vil vera hos deg, vera heil, vera ekte,
her kjem eg med livet mitt.

Eg kjem til deg med uro, med haust og iskald vind.
Med stormar, med gråt og med sinne, så kjem eg med tvilen min.
Finst mogning og vekst i mi uro? Eg veit ikkje kor eg skal.
Herre, kom ver du min styrke, vinden er sterk og kald.

Eg kjem med frost og kulde, ein vinter frys i meg.
Eg kjem hit på iskalde føter, eg leiter meg fram til deg.
Her kjem eg med skjelvande tankar, når livet er kaldt som snø.
Herre, du står der og ventar, rekkjer meg vin og brød.

Så står eg her med våren, og alt er liv og song.
Eg kjem hit med alt dette nye, eg står her som første gong.
Eg kjem hit med håp og med glede, eg kjem hit med alt eg vil.
Du gjev meg styrke og kvile, her som eg høyrer til.

Du tek i mot meg, Jesus, her ventar du på meg.
Mens tidene mognast og vekslar, så høyrer eg til hos deg.
Du møter meg, Herre, i dåpen, er nær i min siste kveld.
Du er mi trøyst og min tillit, Gud du vil allting vel.

Heidi

…