Heia, Thorvald Stoltenberg

Dersom eg hadde makt og myndighet til å formidla meldingar på eit høgt nivå, så ville eg sett mykje inn på å formidla ein invitasjon til Donald Trump: Han er invitert til frokost heime hos Thorvald Stoltenberg!

Thorvald er verdskjend både som diplomat og politikar, og for sin varme, optimisme og menneskekjærleik. Intervjuaren spurde om han hadde hatt tru på at han hadde kunna oppnå noko gjennom å snakka med Trump, og då svarte han at det trudde han, elles ville han ikkje ha invitert til frokost. Han hadde  stor tru på personlege samtalar i respekt og fortrulegheit.

Eg har lenge hatt sansen for både Thorvald Stoltenberg og sonen hans,  og synest faktisk at det er ein beroligande tanke at Jens har den jobben han har akkurat nå. Det var og fint å sjå kor reflektert og engasjert Thorvald Stoltenberg var i ein alder av åttiseks år. Me får håpa at me har same innstillinga som han i så høg alder.  Det gjer godt å høyra han snakka varmt om solidaritet og respekt for menneskeverdet. Han snakka om det som hadde vore den norske haldninga til å hjelpa flyktningar og andre menneske i naud, og at han håpa me ville vera i stand til å halda fast på denne arven.

Eg har lyst til å avslutta med eit lyst og underfundig dikt, ikkje skrive av meg, men av ein som heiter Hans Sande. Eg fekk ei fin diktbok av ei venninne til jul»Ren poesi», frå Cappelen forlag. Eg lar boka liggja på kjøkkenbordet saman med boka med dagelege tekstar skrive av Knut Grønvik, «Bibeldikt» og «Den norske kirkes bønnebok». Me koser oss med meir enn bare mat til måltida, og tenkjer at eit dikt til dagen ved sida av D-vitaminene og kaffien vil gjera oss godt…

I heile verda finst det hundre tusen
millionar menneske
men ingen andre enn du og eg
ligg ute i enga
med bruspulver i navlegropa
og ventar på regnet
***
Hans Sande

Heidi