Knappar og glansbilete

Eg liker uttrykket knappar og glansbilete, men liker og å vri det litt. Eg har nemleg sansen for knappar og glansbilete, dei er fargerike, nostalgiske og fulle av draumar. Av og til har folk sukka på mine vegne og sagt at eg gjer jobbar for knappar og glansbilete, då tenkjer eg av og til: Er det så farleg då? Begge deøer er då heilt klart vakrare enn pengar… Dette skriv eg med eit aldri så lite glimt i auget og innser samtidig som eg skriv at dette neppe er den måten ein går ut på blogg og facebook på, dersom ein drøymer om å skapa seg eit berekraftig forretningsforetak eller eit firma. Men er det så nøye, på mitt barnespråk frå magen til ein som ein gong var fire år, heiter det framleis glansroser og ikkje glansbilete, det er eit endå finare ord. Overskrifta og knappane på biletet stammar frå eg eg har strikka ein bitteliten rosa og kvit jakke til nokon som nettopp er blitt fødd, og måtte sjekka i ein av dei mange skatterskrina mine om eg hadde småknappar som kunne passsa. Det hender nemleg, for eksempel når eg er i utlandet, at eg kjøper med meg bittesmå knappar utan å vita kva eg skal bruka dei til, bare fordi dei er fine og tek liten plass i kofferten… Eit tips til meg sjølv er å kjøpa meir enn to eller tre like, då blir dei litt meir anvendlege…

Fredag er skrivedagen min, og skrivedagar kan eg lika. I dag kjende eg at det rette var å starta dagen med litt handskriving og kaffi ved kjøkkenbordet. Det er ikkje alle slags tekstar som har lyst til å bli skrivne på tastatur, det er slikt ein bare kjenner på seg. Medan eg sat og skreiv, så kom eg til å tenkja på ei flink dame eg kjenner som lagar melodiar og like etterpå fekk eg ei melding der ho spurde om eg hadde tekstar liggjande… Så fekk eg send ho ei lita digital tekstbunke og eit løfte om å skriva meir. For tida startar eg kvar dag med å lesa diverse tekstar, veldig ofte les eg i lag med mannen eg deler hus med. Me har oppdaga at det er fint å starta dagen med høgtlesing. I mange år hadde me ikkje tid til å tenkja tanken ein gong. I dag har eg lyst til å dela diktet me las i går, det er eit dikt eg har vore glad i sidan eg var veldig ung. Det er skrive av Åse Marie Nesse. Dessverre døydde ho alt for tidleg. Me kjem jo frå nesten same staden, og det ville vore fantastisk om livet hadde laga seg slik at eg hadde fått møta henne. Eg har høyrt henne lesa opp fleire gonger, det var veldig fint.  Med dette lett gjenkjennelege diktet lukkar eg døra til bloggen for akkurat nå, og går tilbake til det levande livet. Det kan tenkjast at eg kjem fort tilbake 😉

Kalypso

Eg tenner eit fyrlys for alle som elskar
for dei som ror i ring og aldri finn same rytmen
for dei som berre lyder til signal
frå framande farty
for dei sin støytte på grunn i medvind
for dei sin styrer etter stive sjøkart
utan å ense måkars mjuke flog
for alle som kjenner dei sju hav
og aldri lodda djupa i sitt eige hjarta

eg tenner eit fyrlys
for all villfaren kjærleik
så vegen til det lova landet
blir synleg i natt

Åse Marie Nesse

Ha ei fin helg
ynskjer Heidi