Nesten sommar -2.mai

Det er dette me har lengta etter. Sol og varme og blomar og lauvsprett og blide folk med vår i blikket. I dag sykla eg rett til togstasjonen etter jobb for å ta toget til Sandnes. Eg hadde lyst til å ha god tid før Torhild og eg skulle til Frelsesarmeen for å opptre. Eg fekk meg ein time til bare å driva rundt i sola i Sandnes sentrum og nyta sola, kikka på folk og fotografera litt. Sandnes er byen der eg gjekk tre år på vidaregåande skule, og brukte ein del av fritida mi i tre viktige år på slutten av syttitalet. Det er ikkje ofte eg sullar rundt i Langgata lenger, men eg liker å gjera det.

I god tid ankom eg lokalet og sat på ein benk i Sola utanfor og venta på Torhild, medan eg prøvde å både slappa av og konsentrera meg om det eg snart skulle opptre med. Det var litt spesielt å koma til Frelsesarmeen sine lokale, fordi eg var i den kyrkja ein heil del på syttitalet. Då var det adventkyrkje, og eg var der rett som det var i lag med mi gode venninne Sissel og familien hennar som høyrde til adventistmenigheten der.  Det er rart å tenkja på at dette litt omtrent førti år tilbake i tid.

I vinter hadde eg og Torhild eit program me kalte livsvev som me opptrådte med eit par stadar. Det er ei vandring gjennom årstidene og samtidig ei vandring gjennom livsfasar og sinnstilstandar uttrykt gjennom musikk, song og tekstformidling. I går snekra me saman ein sommarvariant av programmet som me brukte i dag og skal bruka ein gong i neste veke. Mor til Torhild har vore offiser i Frelsesarmeen, og me var inviterte til eit forum for kvinner som heiter Hjemforbundet. Eg har stor respekt for Frelsesarmeen som organisasjon, og me vart tekne i mot med varme og storsinn. Etterpå fekk eg skyss heim via Ålgård, for Torhild skulle kjøra heim mor si som framleis bur på Ålgård. Du all verda så fint det var mellom Ålgård og Bryne i dag med kveldssol, lauvsprett og masse lam som endeleg er slupne ut i lag med mødrene sine. Då eg kom heim var eg dum nok til å leggja meg ned på sofaen der eg fekk selskap av ein kosete katt. Det var ein farleg aktivitet for det var vanskeleg å koma seg opp att og til tastaturet… Nå blir det nesten-tidleg kveld. Det er godt me har lyse morgonar, for det å koma seg i seng tidleg nok til å få lange nok netter er ikkje mi sterkaste side, dessverre.
Heidi