Spontandikt ein kveld i juni
Eg går ut
for å lena meg mot det grøne,
for å kvila i fuglesongen
som ligg der i fleire lag,
for å plukka sju slag blomar
og stå der og bli ei bøn
om at miskunn og tillit
framleis må bera
jorda me trør på
og alt me lengtar etter.
Heidi
Kommenter innlegget
