Luke 19- Den travlaste dagen
Dette trur eg har vore den travlaste dagen i heile adventstida. Femte klasse har hatt øvingar og forestillingar i heile dag, og sidan eg hadde vakt i matfriminuttet, matvakt med ein klasse og eit møte før fellestida, så gjekk det i eitt heilt fram til halv fire. Så rakk eg å førebu timane i skapande skriving før det var undervisning i kulturskulen. Heldigvis gjekk alt saman bra, så det handla mest om å skunda seg langsamt og bare vera til stades i ei lang rekkje av hendingar utan å la seg stressa. Etter ein tolvtimars arbeidsdag var det rett heim til ei lita familiesamling med pizza og etterlengta kos med barnebarnet, til slutt sovna eg litt framfor Jul i Flåklypa, og nå driv eg og planlegg vikartimen i morgon medan eg skriv dette. Nå skal me bare losa elevane gjennom to skuledagar før dei får juleferie, og så skal eg mekka litt på prosjekt «Jul i heimen». Det blir interessant å sjå kva eg rekk og ikkje rekk.
Eg har så sansen for teksten under av Vidar Sandbeck. Eg måtte kopiera han frå eit tidlegare år på min eigen blogg. Merkeleg nok var det innlegget og skrive den 19.desember, det må jo tyda på at eg i forbløffande grad ligg likt med eige skjema.
Teksten gjer verkeleg eit poeng av korleis me kan gira oss opp i turtal og ta heilt av…
Eg vil nødig utøva gammaldags kjønnskonservatisme, men i fylgje ryktene om statistikk, så er det ikkje representantar for kvinnekjønnet som står på bensinstasjonane klokka seks på julafta og skal kjøpa julegavane til familien sin. Kanskje nokre av oss kunne hatt godt av å læra bittelitt av dei som faktisk står der…
Heidi
sporisand 