Luke 22- Dei kortaste dagane blir dei lengste

Det er nesten som det bibelske prinsippet om at dei første skal bli dei siste… Sidan dei kortaste dagane ikkje strekk til, blir dei ekstra lange… Klokka er halv tre om natta, og det er kanskje på tide å landa dagen. I dag her eg hatt ein fredeleg dag som barnevakt for ho som på gode dagar er det fredelegaste og mildaste vesenet som tenkjast kan. Det er interessant å sjå kor mykje ein nesten nyfødd baby kan signalisera med kroppsspråk og lydar utan å ty til skriking.  Ho er ganske tålmodig med den gryntelyden som fortel at ho snart kunne tenkja seg eit måltid, ho gryntar ganske lenge før ho tyr til skriking, det er nesten bare i bruk i dei tilfella den vaksne ikkje ser ut til å forstå noko som helst. Heldigvis tek ho mat frå flaske utan problem, det gjer det mykje lettare for dei som skal vera barnevakt og dei som skal gå i frå. Ein dag med strikking, kaffi, P2 og babykos var akkurat det eg trengde i nå.

I ettermiddag vart eg plutseleg heilt nøydt til å vaska kjøleskapet fordi eit olivenglas hadde velta og lekke utover alle hyllene. Eg hadde eit håp om å få teke det før jul, og det viste seg å vera endå meir nødvendig enn eg trudde… Me har eit stort utviklingspotensiale på det å ikkje kasta mat. Eg trur det får bli nyttårsforsettet… Grønnsakar blir gløymde og blir liggjande alt for lenge og opna glas med tomatpure og liknande blir ståande og mygla. Me kjøper inn fancy sausar og tilsetningar til bestemde matrettar, og så blir resten av det opna glaset ståande til det må kastast… Eg trur løysinga må vera å bare kjøpa det me veit at me får brukt opp… Det verste er at eg får ei slags vegring mot å få ete opp restar, dersom det ligg eit blomkål i kjøleskapet som burde etast opp, så får eg ofte utruleg lite lyst på blomkål. Me tilhøyrer ein bortskjemd generasjon og kultur og eg innser det… Nå er kjøleskapet vaska og reint, og pose etter pose med matavfall er tømt i den brune dunken…

I kveld har eg kost meg med å pakka inn julegavar. Eg hadde ganske mykje liggjande, så det tok si tid. I morgon skal eg ut og kjøpa dei siste gavane. Eg håpar det er så fint ver at eg og Sunniva får gjennomførd den planlagde Stavangerturen. Dei melder skikkeleg uver, men me står i litt regn. Verre er det viss det blir storm. Me får satsa på det beste. Me skal i alle fall ta det med ro i frå morgonen av. Sunniva sitt fly var forsinka og landa først eit kvarter etter midnatt. Når ho var vel heime måtte me prata litt og eta kveldsmat. Så koseleg det er at huset fyllest opp.

Heidi