Tysdag i Valencia – del to

Som eg har vore inne på før, så er det grenser for kor mykje eg får til å lasta opp på nettet om gongen, så her kjem resten av innlegget… Desse tre kunstverka likte eg godt.

Den siste kunstnaren hadde ei utstilling heilt for seg sjølv, så han har eg namnet på: Julio Gonzales. Eg likte installasjonane hans veldig godt.

Etter å ha lada mobilbatteriet, skrive litt dikt og drukke kaffe møtte eg Leif til lunsj i byen. Etterpå hadde eg lyst til å sjå meg om i nokre butikkar, så me vart einige om å møtast i leiligheita.

Dei som kjenner meg veit at min evne til å finna fram på ukjende, (og kjende og for å vera heilt ærleg) stadar, er så dårleg at ein mest ikkje trur det kan vera sant. Eg fann derfor ei rute tilbake i lag med Leif der eg stort sett bare kunne fylgja ei einaste lang gate og likevel finna fram til slutt… Eg var sikker på at sjølv med GPS og kartet i handa ville eg koma til å gå meg vill i den labyrinten gamlebyen er… Eg fann fram, og at vegen sikkert vart dobbel så lang som han kunne ha vore, får me sjå på som helsebonus.

Nå skal me snart setja oss på ein buss eller noko slikt for å sjå kor Sunniva bur og eta middag med henne ein stad i området.

Her i Valencia er det ikkje like varmt som på sundagen, men i dag trur eg det var bortimot femten grader. Dei tidlegaste blomane blømer, og det luktar vår.

Heidi