Torsdag i Valencia – Sol over labyrinten

Dagen i dag kom med nydeleg sol og nesten tjue grader. Det me oppdaga var at her i gamlebyen må ein leita etter sola sjølv om himmelen er blå. Her er det små tronge labyrintar av nokre gater mellom gamle høge hus, så så lenge sola ikkje er aller høgast på himmelen, så er det alltid noko som kastar skugge. Me går på ein måte rundt som små maur i ein labyrint med veldig høge veggar.

Og som eg har skrive høgt så er både veggar og gjenstandar dekorerte med mykje gatekunst.

Me to turistane brukte føremiddagen til å sjå på butikkar og på folk. Eg trur ein av oss ynskjer seg ein hatt frå ein eksklusiv hattebutikk i byen. Nå kan du som les sjå på biletet til høgre og gissa kva handelsvare du ser der…

Me var inne på den største Mathallen i byen. Biletet er henta frå sjømatavdelinga. Det er staden for levande kråkebollar. Dei låg der på is saman med sprellende krabbar og kreps og andre sjødyr eg til dels ikkje ante eksisterte. Det var og ein heil glassdisk med ulike blekksprutar, uendelege rekkjer med flyndrer og annan fisk, for ikkje å gløyma enorme areal med høns og kalkunar og eit utvalg av heile skinker eg aldri har sett maken til. Alt dette var så overveldande at eg mista heilt lysta på både å handla inn råvarer, laga mat og eta. Kanskje det ville vera ein effektiv slankekur å gå der ein halvtime til dagen. Det vart rett og slett alt for mykje, bare luktene av så mykje fisk og rått kjøt… Dei som handlar der regelmessig venner seg vel til det…

Dei to føregåande dagane klarte eg ikkje å finna ut kor damer som bruker større klede enn størrelse 42 kjøper kleda sine… I dag klarte eg å knekka koden, så då fekk eg handla litt. Det stod at det var vaskemaskin i leiligheita, men det er nokså tungvint å få kleda tørre, så det var faktisk eit enklare alternativ å fornya seg litt. I rein kjøpeglede etter å ha handla med ei dame som bare snakka spansk, og fått tak i det eg ville, så gjekk eg rett i ein bokhandel og kjøpte to biletbøker. Dei var av det slaget der ein ikkje treng store spanskkunnskapar å lesa dei på norsk for eit lite barn, og skulle det skorta på forståinga, så er det bare å finna på noko som fungerer. Eg har alltid elska biletbøker, og nå når eg har prøvd meg litt på å skriva dei sjølv, så gjeld det å halda seg inspirert…

Av publiseringsmessige grunnar, så må eg dela denne dagen og i to. Innlegget sluttar her. Velkomen til å henga med vidare…

Heidi