Plaka og Akropolis

I dag hoppa me på ein sightseeingbuss og tok ein runde for å få litt meir oversikt over denne kokande kaotiske og fantastiske byen. Me hoppa av i eit område som var som ein einaste stor loppemarknad der du kunne kjøpa det meste som tenkjast kan.

Det var og mange gateselgjarar der. Det er ei utfordring å møta dei med vennleg respekt utan å gje dei for stort håp om at du kjem til å kjøpa noko. Dei kan vera kjempesjarmerande eller veldig usjaretande i sine pågåande metodar for å få seld. Eg er ikkje det minste i tvil om at dei verkeleg treng pengane dei kan klara å driva inn… Dette var dagens mest sjarmerande forsøk frå ein som fortalde at han var frå Jamaica. Heile fyren var eit einaste stort smil:

«Mam, I will give you this for free!» Han rekkjer eit glasperlearmband mot meg. «Mam, you are very beatiful, like Angelina Jolie. It’s true mam, very, very pretty. Leif som går fem steg framfor meg snur seg litt irritert bakover med eit litt oppgitt blikk for å finna ut kva transaksjonar eg eventuelt er i ferd med å rota meg inn i. Selgjaren forstår teikninga og kjem med denne herlege sluttkommentar: «Oh, Brad Pitt…»

I Athen held dei på med dei merkelegaste restaureringsprosjekta. Eg trur dette var «oppussing» av ein agora, altså eit torg, frå romartida.

Me fortsette opp nokre smale gater for å koma opp i det området som blir kalla Plaka. Som ei begynnande begrensning av biltrafikk og eksos, er dette området stort sett avstengt for biltrafikk. Her er det mange små kunst- og souvenirbutikkar, og her vrimlar det av kafear og restaurantar. Nokre av dei er midt i gata slik at dei som serverer må stoppa opp og sleppa fram forbipasserande før dei kjem fram til gjestene med maten.

Me ville opp på Akropolis, denne høgda midt i byen der det ligg fleire gamle tempel frå 500-600 år før Kristus. Tempela er sjølvsagt mest ruinar, men ganske godt bevarte. Det var nesten høgtideleg å gå rundt på dette området som eg har høyrt så mykje om og sett bilete frå så mange gonger. Eg såg nesten for meg dei gamle grekarane som kom hit for å tilbe. Eg innbillar meg at det var der Paulus såg eit altar for ein ukjend gud, som fekk han til å halda den berømte talen på Aeropagoshøgda som innleia med «Athenske menn!» I denne talen knytta han den ukjende Gud som dei kanskje leita etter opp til kristendommens Gud. Imponerande reint retorisk, men mannen var jo utdanna i talekunst.

Me hadde lese litt på nettet om at ein ikkje burde gå opp på Akropolis på den varmaste tida på dagen, at ein burde ha gode sko og ha med seg nok vatn, og at ein måtte forventa å stå og gå i kø. Dette gjorde at me trudde turen opp var mykje lenger og brattare enn han viste seg å vera. Likevel skal det innrømmast at det er litt annleis å vera ute og gå når det er solsteik og 32 varmegrader enn når det er slikt ver me pleier å gå tur i.

I kveld kjem Sunniva med fly frå Oslo for å vera med oss på resten av turen, og i morgon må me vera grytidleg på kaien i Pireus for å ta ein sju- åtte timars båttur til Santorini der me skal treffa store deler av storfamilien og feira bryllaup. På sett og vis kan me derfor med ei viss sorg seia at «interraildelen» av ferien dessverre går mot ein ende, men me har framleis ei veke att i Hellas. Eg skulle meir enn gjerne toga gjennom Europa for å koma heim og, men sidan me snart må begynna på jobb att, blir heimturen dessverre med fly…

Heidi