Advent 2018- luke ni

For alt me ikkje orka, Gud,
for alt som gjekk i stå,
for alt me ikkje nådde,
og for alt det som me må,
to lys er tend for kraft og mot,
to spinkle lys i mørket står,
så set me oss i ro hos deg,
og søkjer fred for tanken vår.

***

Innleiinga er verset for andre sundagen i advent frå adventsalmen som eg skreiv ein gong for lenge sidan.

Denne gongen har følelsen av å ha tid til å gjera noko eg har lyst til å gjera. Til radiosending frå misjonskyrkja i Oslo klokka elleve vart det bakt kakemenn. Det gjer ikkje noko at eg pr i år ikkje har barn i rett alder å baka i lag med, for resultatet ser heilt av seg sjølv veldig ut som noko som barn som har fått lov til å baka aleine kunne fått til…

Då Sunniva var på studietur i Marokka for det som vel må vera snart fem år sidan, kom ho heim med store mengder safran. Eg var ikkje så van med å bruka safran, men oppdaga ei oppskrift på safranbiscotti som eg har blitt veldig glad i både å baka og smaka på. I sommar brukte eg opp siste rest av dei marokkanske gule godsakene, så i går var eg innom eit apotek for å få nye forsyningar. Eg fekk nesten sjokk då eg skulle betala og det kosta 180 kroner for eit gram. Kakene vart gule og fine, men det spørst om ikkje lussekattane eg skal baka med nokre elevar på tysdag må bli utan safran. Det blir fin farge av gurkemeie og…

Nå står det aniskringler i omnen, for det er Halvard sin julefavoritt. Eg har aldri klart å få dei like gode som dei til tante Gerd, men dei siste åra har eg gjort eit ærleg forsøk.

Akkurat som i fjor, så har eg vald desembersundagen med finast ver til bakedag, så eg har rett og slett ikkje vore ute endå. Heldigvis er det slik at luka inn til det aller finaste i dag har eg ikkje opna endå. Nå skal eg og Ingrid i Storstova for å sjå på Annie. Det gleder eg meg til. Etterpå skal eg treffa Torun, som er heime i helga, til ein kveldstur og litt felles kveldsmat.

Heidi