Homlom

Eg trur bestemt at det er det det heiter her. Koseleg namn for øvrig… Me trudde me hadde leigd eit hus i Struer, men det viste seg å liggja i ein bitteliten by, ca seks kilometer frå den vesle byen Struer om eg har forstått dette rett, det finn eg ut. Huset er stort med fem soverom og stor hage med stor terrasse. Der veks dei fine stokkrosene på biletet, dersom det er stokkroser då. Det må eg og finna ut.

Familien som eig huset leiger det ut mens dei er på ferie sjølv, så det ligg i ei vanleg gate i det som verkar som eit roleg nabolag. Eg set ingen frå her eg sit, men eg høyrer ivrige mannsstemmar som diskuterer eit eller anna, og kjenner lukta av grill og pølser frå ein av dei andre hagane.

Dei andre har lagt seg til å sova litt sidan det ikkje vart så mykje svevn på overfarten. Havet var slett som eit stovegolv, så det stod ikke på det, men me hadde bestemt oss for å klara oss utan lugar. Derimot har me fått kvart vårt «flysete» i eit rom der me kunne gå inn via kodestreker på billetten og folk sat verkeleg i ein flykabinliknande formasjon i med liggjesete på rekkje og rad. Der inne skulle det i teorien vera stille og mørkt, men folk måtte lysa seg fram med mobilane for å finna rett setenummar. Etterkvart snorka det friskt frå alle kantar, eit barn sutta med jamne mellomrom, og to på rada bak meg hadde kontinuerlege fniseanfall og nokre kviskra seg halvhøgt gjennom natta.

Slike sette blir ofte feil for meg fordi dei er konstruerte for litt meir høgreiste personar som har nakken sin omtrent der nakkeputa er plassert og svaien i ryggen sånn omtrent kombatibelt med setet sin fasong.

Eg har trudd at grunnen til at eg aldri sjølv eit sekund på fly er at eg ikkje klarer la vera å betvila at dei i cockpiten klarer å halda flyet oppe utan mi vakne merksemd, men nå innser eg at det kan ha med andre ting å gjera og. Sidan det var ganske god plass på vår rad valde eg til slutt den kreative og moglegens nesten ungdomelege versjonen å leggja meg flatt på magen på golvet framfor seterada med ytterjakken til hodepute og strikkejakken til dyne. Slik vart det eit par timars svevn. Reisefylgjet mitt har altså lagt seg for å få sove bittelitt før me oppdagar Homlom og Struer. Eg valde sola, for den skal viss ikkje vera her så mykje den komande veka.

Nå må eg kanskje snart vekkja dei for oppdagartrongen er sterk og sidan det er laurdag kan det tenkjast at sentrum tek tidleg helg.

Heidi