Luke 5-2019

Så er det faktisk nesten helg, sidan skrive- og freelansardagen min er på fredag. Det kjennest bra. Det har vore intenst hektisk dei siste vekene, så nå håpar eg at kvilepulsen er innan rekkevidde. Alt eg har lova å stilla opp på er gilde ting som julebord med kulturskulen og venninnelunsj. Elles så har eg tenkt å kosa meg med min form for juleførebuingar og ta dagane som dei kjem.

Dagen begynte med at eg vart kjørt til jobb for å ta med ei øskje med bøker til dei på jobbane mine som har lyst til å kjøpa. Så var det korsstingsbroderi, som viser seg å ha fått ein slags renessanse. Eg har aldri før prøvd ut at sjuande klasse tel seg fram til eigne broderi med ord, emojiar eller andre motiv. Det var ikkje min idé, ein god kollega sette i gang med friskt mot, og eg har bare hengd meg på som ekstraressurs. Eg er oppriktig imponert over kor godt det slår an. Eg liker at dagane begynner med musikk, tende lys, høgtlesing, kunsthistorie, maling eller tekstilforming, og denne veka er det stort sett slike morgonar me har hatt. Eg trur det gir elevane ein god start på dagen som vil gjera dei meir motiverte for læring og skule. I tillegg driv eg og øver på dramastykket til juleforestillinga. Det er travelt og kjekt, det skal bli godt med ei relativt roleg helg før me skal gå laus på ei veke med tverrfagleg fokus på berekraft.

Teoriane om berekraftig utvikling har me jobba mykje med både i sjette og sjuande klasse i fleire av faga. Det prosjektet me nå set i gang blir ganske praktisk. Elevane skal laga julegavar av tome syltetøyglas, designa sin eigen julegenser av ting dei finn heime og i hyllene på skulen, laga noko av stoffrestar, ha praktisk vedlikehald av syklar, bidra til ein felles lunsj på trinnet, gjennomføra byte- og gje-bort-marknad med klær og leiker dei ikkje brukar lenger, plukka søppel og rydda skuleområdet, og laga uttrykk for berekraftstenking gjennom musikk og kunst. Det blir spennande, og sikkert ein smule travelt…

I dag kom eg meg heim såpass tidleg at eg var heime i huset litt over halv fem. Me fekk låna barnebarnet litt. Ho er i ei rivande språkutvikling og snakkar som ein foss. Ordforrådet er kjempestort, sjølv om ho ikkje snakkar heilt reint. Det er så spennande å fylgja barns språkutvikling frå sidelinja. Ho er akkurat nå i ferd med å gå over frå å snakka om seg sjølv i tredje person til å begynna å bruka personlege pronomen. Setningane blir lenger. I sist veke sa ho «Oldefar bli mæ opp rommet, finna tutten min sengå». I nokre setningar brukar ho namnet sitt når ho skal seia noko om seg sjølv, men i dag sa ho «eg» fleire gonger. «Æg vil!» Når ho manglar ord lagar ho seg eit som kan passa. «Æææg vil trilla pepparkage» = eg vil kjevla deigen sjølv. Det skal seiast at ho etterkvart var meir interessert i å smaka på deigen enn å stikka ut kaker, men ho haldt ut ganske lenge. Me fekk innvia mine nye kakeformer forma som figurar frå Mummidalen. Eit totalt unødvendig innkjøp tatt i betraktning av den store mengden former me har samla oss gjennom meir enn tretti år, og som me bruker sånn ca ein gong i året, men eit gledesprodukt henta frå mormor sin leikelyst. Kven har ikkje lyst til å pynta små mummimammafigurar med stripete forkle og stjerneauge?

Heidi