Luke 8 -2019

I dag har det regna såpass mykje at det kan passa å synga, eller i det minste lytta til jærsk julevise som eg og Bjarte laga heilt spontant for omtrent tre år sidan. Denne varianten med bilete frå flinke fotograferende jærbuar er direkte rørande for ein tekstforfattar som aldri hadde trudd at det heile skulle ta så pass av.

Søndagen har vore fin. Me har fått tend to lys i diverse adventstakar, fått kopiert opp julebrev og kost oss med diverse julegaveaktivitetar. I tillegg har me teke med oss barnebarnet for å eta middag i lag med foreldra mine der «tante May Biiiit» og kom for å vera i lag med oss. Så heldig veslejenta er som får bli så godt kjend med oldeforeldra sine, både dei på Ålgård og oldemødrene på Sandnes og på Vik. Ho har allereie rituala klare på Ålgård med at den høge barnestolen frå eg var lita står klar ved matbordet. Så blir stol og bord av den typen dei lagar på Åna sett fram i tillegg til ei kiste med gamle leiker. Dokkene mine er ikkje det dei ein gong var, men dei finst framleis.

Eg sat og skulle senda julebrev til ei som ikkje bur her lenger, då eg sende melding for å få den nye adressa, viste det seg at ho tilfeldigvis var i området, og me kunne få til eit veldig koseleg spontantreff. Det vart og ein arena for kaffi heime hos Jan Ivar. Det var lenge sidan sist. Det er alltid fint å vera i lag med slike menneske som ein har kjend i fleire år, og i grunnen er blitt alt for lite flinke til å prioritera tid i lag med. Nokre gonger blir ein minna om slikt og tenkjer at det må eg ikkje gløyma å hugsa at eg veit.

Alt som er mellom oss

Så sit me her saman
og fangar livet
med varm drikke
i rosenraude koppar
og lys på bordet
saman med alt som er mellom oss.

Heidi