Her i frå til Nangijala

HER I FRÅ TIL NANGIJALA

Her i frå til Nangijala.
spelar min lind
synger min nattergal.
La Madicken balansera på taket
medan Pippi lyftar hesten sin.
For alle oss
som framleis er barn
trass i rynker og det som verre er
La oss og Ronja Røverdotter
gjera oss klare
for vårskriket vårt
Etterpå
skulle det ikkje forundra meg
om me svever
som på fuglevenger
rakt og triumferande
rett over Helvetesgapet.
Modigare enn Karlsson på taket.

***
Eg er svak for eventyr og for barnebøker, ikkje minst Astrid Lindgren sine bøker. Då eg lærte om eventyr på forteljarstudiet las eg i ei bok at ein skulle lesa masse eventyr for barna for dei førebudde dei på alt som sidan skulle skje dei. Det har eg tenkt mykje på og erfart at det er mykje sant i. Eg trur me kan bruka Astrid Lindgren sine bøker på same måten. Eg er spesielt glad i Ronja Røvardotter, Mio min Mio og Brødrene Løvehjerte. Dei handlar alle om å stå opp mot urettferd og maktmisbruk, og om å våga å kjempa for det ein trur på sjølv om ein i utgangspunktet er svak og liten samanlikna med dei som har maktposisjonane.

Eg trur mange av oss både kan kjenna på ei indre Madicken som er til synelatande ganske snill og veltilpassa, ei indre Pippi Langstrømpe som ser på verda på sin eigen heilt alternative måte, og som peikar nase til alt som er vedtatt vakse og besteborgarleg, og ikkje minst ei indre Ronja Røvardotter som oppdagar at ho er av røvarslekt og tek eit oppgjer med alt ho har trudd på og stolt på og dreg ut i skogen for å klara seg sjølv. Heldigvis har Ronja ei usedvanleg klok mor midt i alt elendet, og som klarer å vera der når den sterke karismatiske røvarpappaen sviktar barnet sitt.

Me får skrika vårskriket vårt og la det stå til. Karlson på taket har me vel alle møtt i diverse utgåver, men det får me snakka meir om ein annan gong…

Heidi