For alle mørke krokar

For alle mørke krokar
me ikkje når inn i,
for alt i oss som fryktar lyset,

og alt me ikkje vågar sjå,
foldar me tankar og fingrar.

hender og fornuft
og ber
for våre redde omskiftelege hjarte.

***

Dagane er i varierande grad fylde av gjeremål. I dag har vore ein veldig møblert dag i så måte. Eg har omtrent ikkje hatt tid til å reisa meg frå stolen, så det blir seine kvelden før eg kjem meg på tur i dag og. Det seier litt om eiga, eventuelt eiga manglande evne til å setja grenser for aktivitet. Den positive sida av det er at eg synest veldig mykje er veldig kjekt og at eg ofte har ei heilt genuin lyst til å dra prosjekt eg driv på med bittelitt lenger enn eg strengt tatt må.

I den eine pausen eg har hatt i dag fekk eg med meg mesteparten av ei vakker gravferd som blei streama på grunn av begrensningar på antall deltakarar. Det var gjort på ein veldig fin måte, me fekk verkeleg kjensla av å vera deltakarar og få vera med på å ta farvel med ei flott dame som var mor til ei venninne av oss. Det er godt å sjå at det dukkar opp kreative løysingar som me ikkje eingong hadde tenkt på kunne eksistera.

Viss alt går bra nå, så ser det ut til at me er inne i ein ny, ukjend og i utgangspunktet mykje kjekkare fase enn den me har gått gjennom nå, nemleg den langsomme gjenopninga av eit nedstengd samfunn. Som trygghetssøkjande individ, noko eg nok ikkje er aleine om å vera, så er det på ein måte litt skummelt det og. Nå har me vend oss til å jobba frå kjøkkenbordet og har akkurat lært å roa oss ned midt i unntaktilstanden. Korleis kjem neste runde til å bli? Det blir garantert nye utfordringar med å driva skule med ein form for smittevern som ingen av oss har vore i nærleiken av før. Blir det ein stor nedtur for elevar som har gleda seg til å vera tilbake i kvardagen at alt blir så regulert? Blir det gjenopning for oss nå eller blir det det ikkje?

Klarer me å vera forsiktige nok til at det ikkje blussar opp igjen. Kor forsiktige må me eigentleg vera? Det kan virka som ein krevande balansegang å opna akkurat passe mykje opp. Når kan me handhelsa igjen? Kan me ha kaffigjestar utan få dårleg samvit? Det har visstnok ikkje blitt oppdaga nye smittetilfelle i Sør- Rogaland på 14 dagar, og ingen innlagde koronapasientar på sjukehuset. Får håpa det fortset slik.

Me øver oss på å leva med å ikkje vita. Det er utan tvil nyttig lærdom.

Heidi