Luke 3 – desember 2021

Vinter

Å ta steget ut i dagen var nesten som å stiga inn i eit julekort. Me begynte morgonen med kaffi, stearinlys og strikketøy. Av noko som nesten var vanvare reiste eg heimefrå utan både garn og pinnar, men slikt let seg fiksa når ein er i nærleiken av Eva Mari, her finst restegarn i store mengder og pinnar i alle storleikar.

På Bærums verk torsdag føremiddag var det koronavennleg og stille, ein perfekt dag for ein førjuls dametur. Me var nesten aleine i fleire av dei små butikkane og ute var det snø, parafinlykter som lyste og ei elv der isen la seg. Munnbind, briller og rå frostrøyk viste seg å vera ein vanskeleg kombinasjon. Kvar gong eg gjekk inn i eit hus la det seg eit tjukt ugjennomtrengeleg skoddelag på brilleglasa, det var bare å håpa at ein ikkje skubba borti ei nyblåst glaslykt eller noko slikt før synet kom tilbake. På vegen heim måtte me innom i Sandvika slik at eg kunne kjøpa eit ekstra lag tynn ull å ha under dei andre kleda. Så var me innom Panduro og kom ut med masse hobbymateriell, så her kan det fort bli ein lokalt juleverkstad i løpet av helga.

Etter ein kopp varm kaffi tok eg og Leif på oss kvart vårt munnbind og sette oss på banen ned til byen. Med jamne mellomrom kom stemmen til Raymond Johansen inn i vogna og bad alle passa på at dei hadde på seg munnbindet. Storebror ser deg.

Då me kom til byen litt før fem, var det allereie mørkt. Me gjekk gjennom julemarkaden i Spikersuppa og kjøpte med oss ein pose varme smultringar.

Så gjekk me frå Nasjonalteateret opp til Grünerløkka. Der det var mykje folk gjekk eg med munnbind utan briller og i strøk med lite folk var det omvendt. Reisekameraten min måtte og innom ein butikk og få kjøpt seg ei ulltrøye til å ha under genseren. Vegane var farleg glatte så me sklei etter tur, men me kom oss både fram og tilbake med heile lårhalsar.

Hos Sunniva fekk me kaffi og varme og så var me tre i lag med Halvard og Therese på ein veldig fin kinarestaurant på Tøyen som me oppdaga i sommar.

Nå har klokka for lengst passert midnatt og dei andre søv. Eg får finna den varme dyna eg og. I skuggen av ein oppblussande pandemi har me hatt ein veldig fin vinterdag i lag med menneske me er glade i. Nå får me takka fint for dagen me fekk og så får me sjå etterkvart kva morgondagen har vi hendene.

Heidi