Luke 9- desember 2021

I dag skulle me på tur og hadde flaks med to ting. Vêret var bra og på kunstisbanen på torget var det ingen barn frå andre skular eller barnehagar. Det betydde at me kunne la ein og ein klasse kosa seg der med ganske god plass mens dei andre klassane hadde utemåltid med varm kakao eller var på bybingo det dei skulle finna skilt, bygningar og skulpturar og kryssa av på eit ark. Fasiten var alle barna glade og uskadde tilbake på skulen og ein stykk lilla vott tapt i Mølledammen.

Sjølv stod eg over skøytinga, men takka vera ei fantastisk ordning med frilagerutlån her på Bryne, fekk alle som ikkje hadde skøyter låna gratis. Hatten av for alle frivillige som gjer slikt mogleg.

Sjølv om eg stod over skøyter på eigne bein så fekk eg tydelegvis trimma muskulaturen i ryggen gjennom å snøra, stramma og knyta skøyter fast på eit høgt antall barneføter. Både frilageret og skøytebanen er eit supert tiltak for å få fysisk aktive barn vinterstid.

Eg var så heldig å få ei melding frå Oddvar som spontant inviterte på middag. Herleg å gå rett frå jobb til ferdig middag med barnebarna og foreldra deira. Så kunne ne bidra med litt barnepass etterpå. Koronabarnet som var skjerma for smitte heile det første leveåret held nå truleg på å byggja opp eit immunforsvar ved å suga til seg alt av smitte som går forbi. Det er forresten ikkje heilt sant, korona har me så langt gått frie alle saman, bank i bordet.

Om invitasjonen var kjempekoseleg, så var vegen ned til huset der middagen vart servert livsfarleg. Blank stålis i store parti, etter fleire nesten-fall fann eg ut at det virka tryggare å kryssa vegen. Dette førte til at eg plutseleg låg midt i bakken på hender og kne. Heldigvis hadde eg ikkje publikum, for eg hadde nok vore til stor underhaldning det eg låg med lue og boblekåpe og med ryggsekk på ryggen… Det verste var at eg ikkje på noko vis fann fotfeste det eg låg, så eg måtte krypa over til den andre sida, framleis med ryggsekk på ryggen…

Heldigvis slapp eg unna med eit slikt skrubbsår på kneet av den typen me alltid fekk om sommaren då me var i sjuårsalderen. Eg klamra meg til gjerder og tre til eg var vel nede, og klarte ikkje å la vera å le av meg sjølv. Eg må nok alvorleg vurdera å finna fram broddane som har ligge nesten ubrukte i mange år, men eg er litt usikker på om dei ville ha vore til hjelp på akkurat det føret…

Men nå skal det viss bli regn og mildver. Det har sine fordelar det og.

Heidi