Stille og modige songar

Eg opplever gong på gong det å kasta ein tekst ut i vinden, og så kjem han på nesten mirakuløst vis heim att i lag med ein melodi. Eg er så utruleg glad for at Carl Petter fanga den siste teksten min i lufta og gav han ein vakker melodi utan at eg ein gong hadde spurt om det. Carl Petter er ein av mine favoritt-samarbeidspartnarar, eg liker så godt melodiane hans, og ikkje minst måten han spelar klarinett på. Og så liker eg at han glatt gir meg lov til å dela noko som både eg og han har lyst til å dela akkurat nå; ord og tonar til trøyst og håp.

Då eg stod opp i dag kjende eg i heile meg ei stor sorg over krigen i Ukraina og alt det som er usikkert kring heile situasjonen. Det er så ufatteleg vondt at noko slikt kan skje, og me kjenner plutseleg kor små me er. Eg har eit lite diktoppdrag om kvelden 8.mars, så eg sette meg ned for å leita i eigne diktbøker etter passande tekstar. Dei fann eg, og kanskje kan eg posta dei her den 8., men til mi eiga overrasking så fann eg mange dikt som rett og slett var til trøyst for meg sjølv. Kanskje det er noko av det som er omtalt i det gamle ordspråket om å setja brød ut på vatnet for å finna det att seinare…

Eg tenkte at det kanskje var ord eg kunne dela her inne i tilfelle dei kunne gje trøyst og håp til fleire enn meg:

ØRSMÅ BITAR AV LIVET

Me ber ikkje heile verda,
det kjennest bare slik av og til.

Det me forsiktig ber med oss i lommer og hender
er bare ørsmå bitar
av livet til dei me elskar.

Sjølv blir me borne, det er me skapte for.

Det er ikkje alltid me hugsar det.

*

DÅ SKAL EG SYNGA DEI MOLDMJUKE SONGANE

Når alt sitrar
og livet skjelv,
når varmen kjem innanfrå
og bare vindane stryk huda mi,

då skal eg syngja,
syngja deg dei moldmjuke songane dei som kunne hatt triste ord,
det hender det er dei som passar best.

*

MED TILLITEN SITT BARNEBLIKK

Som eit nyfødd barn strekkjer eg armane ut og let tyngda vera tillit,

alltid bare tillit, slik skal eg bera meg sjølv vidare.

Det er nå
resten av livet mitt begynner og begynner.

Med tilliten sitt barneblikk
stirrar eg morgonen rakt i auga

heilt til eg får blikkontakt.

*

MED TÅRER BLANDA MED JORD OG STØV

Den dagen eg ikkje lenger kan la det vera,
skal eg gråta

med tårer
blanda med jord og støv og brende greiner
skal eg mala
den gråtande Kristus

Han har gråte lenge allereie.

*

Ørkenbarnet mennesket

Sjå i nåde til den

som haltar seg fram,

ørkenbarnet mennesket

ikledd ein kappe av mørke

før morgonrøden kjem.

Slepp meg ikkje før eg er velsigna

Du som kjenner mi styrke og mi uro.

Du som ser.

Eg tek skoa av og frys på nattekald mold.

*

Sjå til meg

Du som framleis leier dine

gjennom skogar me ikkje har visst om
gjennom brenningar av nedkjølt liv
og gjennom buldrande stormar.

Du som framleis er der
og skal vera

midt i alt som koma skal.

Sjå til meg

her eg går og plukkar stjerner

og syng nylaga songar om mot.

*

Eg ynskjer alle mykje mot, håp og glede. Det er slikt me treng nå.

Heidi