4. mai

Det er fortsatt kaldt, men det blir grønare for kvar dag som går. Eg har vore på tur med minstejenta som blir to i august. Ho sat på den rosa trehjulssykkelen sin med styrestong og kommenterte alt ho såg, stort sett med eitt og eitt ord. Bil!, Buss!, Bolla!, Voff! Ho peika begeistra på ein spurv og ropte Gakk! og på ein måke og ropte Ko-ko! Det er fascinerande å observera språk i utvikling. Eg som er nesten sjukeleg dårleg på å finna fram, lar meg imponera djupt og inderleg når ho med ein liten finger peiker på huset der ho bur på lang avstand og seier Mamma! Pappa!

Dagane er utruleg innhaldsmetta akkurat nå. Av ein eller annan grunn pleier det å vera slik på denne årstida. Det er tida for å ha det skikkeleg travelt og samtidig gir april og mai ein slags fredagsfølelse som ei venninne av meg så treffande påpeikte. Du veit at du har ein lang, lys og blomstrande sommar framfor deg som snart skal opna seg, men ikkje heilt endå. Det er fint å våga å tru at me har gode ting i vente.

Heidi