6.mai

Nå i mai og framover mot sommaren er det mykje å gleda seg til. Me skal få gildt besøk frå Bærum, eg skal ha ei langhelg i Oslo med venninner, me skal feira 17.mai og diverse andre ting, og i tillegg skal det om alt går som det pleier bli endå grønare og varmare. I tillegg er mai alltid ein travel månad der ein del ballar skal tast ned på ein god og formålstenleg måte. På eit eller anna vis klarer eg å få litt for mykje å gjera sjølv om eg verken skal ha foreldresamtalar, eksamen eller konfirmasjon. Når eg tenkjer på kva eg har klart å pressa inn i denne månaden i tidlegare år, så burde dette vera rein plankekjøring.

I dag har det passa meg fint at det ikkje låg ein solskinsdag utanfor vindauget og ropte på meg. Eg visste at eg hadde veldig mykje som helst skulle vore gjort for ei veke sidan og er fornøgd med å ha fått gjort veldig mykje inne. Den årlege tekstsamlinga frå skapande skriving skal me i år laga i lag med kunstfagseksjonen. I dag har eg jobba med å få alle tekstane klare for presentasjon, og i morgon skal eg og kunstfaglærar Sissel prøva å ferdigstilla ei pdf-fil med tekst og bilete til trykkeriet. Eg håpar at me får det til. Eg er alltid litt skjelven overfor arbeidsoppgåver som krev digital kompetanse, men eg reknar med at det skal gå bra. Eg gler meg til det ferdige resultatet.

Eg har og hatt gleda av å bruka tid i dag på å korrekturlesa ei masteroppgåve ein av kollegene mine snart skal levera i kunstfag. Eg fekk veldig lyst til å finna meg eit lite område å forska på eg og. Det er utruleg mange ting eg er barnsleg nyssgjerrig på å finna ut meir om, og i skulesystemet er det veldig mykje det ville ha vore interessant å bruka meir tid på. Dersom eg mot formodning skulle vakna ein dag og ha fritidsproblem, så er det kanskje noko å vurdera. Oppgåva gav meg endå meir entusiasme for å sikra at me i skulen ryddar plass for den praktisk estetiske og kreative dimensjonen. Det å jobba med at barn får utfalda seg innan kunst, litteratur og drama er noko eg verkeleg brenn for. Det er mykje eg liker med den nye læreplanen. Han legg opp til at elevane skal få vera meir utforskande og skapande. Slikt kan eg lika.

I går fortalde barnebarnet meg at «Pappa vil ta vekk alle blomane i hagen, men eg vil ha dei der for dei er så fine». Ved nærare undesøkjing av saka viser det seg at alle blomane i hagen i dette tilfellet er løvetann. Eg tenderer til å vera einig med barnet. Løvetann er verkeleg vakre. Eg får lyst til å plukka inn store bukettar til å pynta huset med, men dei har dessverre kort levetid inne. Framleis kan eg få barnsleg lyst til å laga løvetannkransar og lange lenker når eg ser dei. I tillegg til desse to funksjonane så kunne ein og bruka dei til å laga fløyter av, og delte ein stilkane i lange remser og la dei i vatn var det reine trolldomen kor fint dei krølla seg. Den beste kaninmaten var dei og, kaninane var ville etter dei taggete blada. Ulempa var dei små svarte ringane som ein lett kunne få på kleda dersom ein ikkje var eit veldig flink til ikkje å skitna seg ut, og det har eg for å vera ærleg aldri vore. Det var ikkje utan grunn me fekk beskjed om å halda oss vekke frå hestablomar når me var kledde til selskap.

Det er kanskje ikkje så ofte ein blir spurd om kva slags blom ein identifiserer seg med med, men skulle eg få det spørsmålet så ligg nok løvetannen nærare enn både roser og liljer. Kanskje eg hadde svart solsikker, dei er mellom yndlingsblomane mine dei og. I år har me sådd store mengder, nå gjenstår det å sjå om me kan få nokre av dei til å veksa seg store og sterke.

Heidi