11.mai

Dette er arbeidsplassen min. Den finaste tida er rundt 17.mai når dei rosa kirsebærtrea blømer. Mange tre rundt skulen er fjerna i løpet av dei siste åra. Heldigvis har eitt av dei rosa trea fått lov til å bli ståande. Denne eine veka i året med rosa blomar burde vera nok til å la treet stå til evig tid.

Bygningen eg jobbar i er 100 år gammal i år. For to minutt sidan slo det meg plutseleg at det er heilt villt at eg har hengt med i 36 av dei. Det er nesten same kjensla som då det gjekk opp for meg at då eg var fødd var det bare 16 år sidan krigen slutta. Når ein som vaksen tenkjer 16 år tilbake, så kjennest det som om det var skremmande kort tid sidan. Det er ikkje rart i etterpåklokskapens lys at dei vaksne snakka så mykje om krigen, sjølv om det for oss barn opplevdest som uendeleg lenge sidan.

I morgon skal me bruka heile arbeidsdagen + deler av kvelden på å framføra «Songskattane» i Storstova. Det blir spennande. Etter vekesvis med øvingar i timar og ekstraøvingar i friminutt og i tillegg eit med konstant blikk på eventuelle rekvisittar og kostyme me kan bruka på scenen, blir det spennande å plutseleg vera midt i framføringane. I kveld har me hatt ein siste messengerrunde på om me har nok lykter med ledlys i. Nå trur me at me har funne dei lyktene me treng. I morgon kjem fjerdeklassingane frå skulane på Bryne til kulturhusey klokka 8.30 iførte klede «frå gamle dagar». Så tek me resten der i frå.

Heidi