26.mai

I dag hadde eg eigentleg tenkt meg ut i det store livet, men eg bestemte meg etterkvart for at eg kanskje trong ein ekstra dag med bare å ta det med ro heime.

Heldigvis er strikking ein avslappande lavenergi-aktivitet for meg, og i kveld vart eg ferdig med å strikka kofta eg har halde på med i vår. Dei siste åra har eg strikka så mykje barnetøy, så store vaksne plagg har det blitt lite av.

Eg er veldig fornøgd med at både vidde og lengde vart akkurat som eg hadde håpa. På første forsøk måtte eg rekka opp igjen ganske mykje fordi eg oppdaga at det vart alt for stort, men nå har eg klart å treffa. Eg har blitt vaksen nok til å oppdaga at det lønner seg å både ta mål og testa strikkefastheit før ein går i gang med sjølve produktet… Kjedeleg, men sant.

Nå gjenstår det å klippa opp. Det er alltid kjempeskummelt, men går som regel greitt. Heldigvis er dette designet med raglanfelling, så det er bare klipping framme og litt runding av halskant. Eg har tenkt å prøva ut å laga stolpane og halslinninga som tofarga vrangbord. Eg håpar det går bra.

Dette mønsteret kjem frå Solberg. (Nei eg er ikkje sponsa… ). Eg såg det på nettet og fall for det. Den einaste endringa eg har gjort er å strikka jakken ein del lenger enn originalen.

Eg har kost meg veldig med prosessen, så nå lurer eg på om eg skal bruka same garn og maskeantall og improvisasjonsstrikka ei vaksenkofte til. Det er kjempespennande å bare starta og la mønsteret bli til etter innfallsmetoden. Eg har strikka fleire barnekofter til jentene på den måten som eg er blitt godt fornøgd med. Det kunne vore kjekt å prøva ut noko liknande i vaksen storleik.

Nå er det kanskje på tide å avrunda det eg går ut i frå er eit innlegg for dei spesielt interesserte og heller prøva å sova av meg energiløysa.

Fred og solskin!

Heidi