God pinse

I går morges sette me oss i bilen for å leggja ut på ein ti dagars «seniortur». Det var godt å vera så langt. Veka etter korona har vore veldig travel, og eg føler ikkje heilt at kreftene har kome tilbake. Eg forstår at det er veldig vanleg å oppleva at det tek litt tid, og reknar med at nokre dagar med fri vil gjera susen. Elles minde Leif meg på at eg alltid pleier å vera sliten på slutten av eit skuleår, og det er heilt sant. Eg bare gløymer det frå år til år.

Det var kjempekoseleg å få ein kveld og ein frokost heime med Sunniva før me reiste, og litt trist å reisa frå henne igjen. Elles så liker eg følelsen av å lukka bildøra igjen bak oss og tenkja at alt me har gløymt til nå, det har me rett og slett gløymt, og då får me klara oss utan.

Eg hadde kjøpt meg nytt strikketøy og strikka meg over Suleskard. Ute var det sol og sett frå bilen, ein nydeleg sommardag.Det er så fint på fjellet når vinteren byter plass med sommaren.

I Valle var det heilt ekte sommar. For meg var det første streif av skikkeleg sommarvarme denne sesongen. Eg stakk innom husfliden og kjøpte knappar til kofta, for det hadde eg ikkje klart å ordna endå. Eg kjøpte eitt sett treknappar og eitt sett tinnknappar, så får eg sjå kva som passar best.

På Haslum venta Eva Mari med deilig salat og etterpå fortsatte me å nyta sommaren ute på verandaen.

Heidi