Rart at ein blir så berørt…

… av at nokon ein aldri har møtt går bort. Ein trist tone festa seg i sjela mi då eg fekk vita at Fredrike var død. Framleis er det bare så vidt eg trur at det er sant. Ein blir kjend med eit menneske på ein underleg måte over internett og gjennom å lesa bloggar. Ein blir invitert inn i eit liv ein utan internett ikkje ville hatt tilgang til.

Eg har fulgt bloggen til Fredrike i fleire år. kanskje i fire år, eg er ikkje sikker… Først på hypodea, så på fallfrukt og nå på den nye bloggen hennar. Eg likte tekstane ho skreiv.

Eg vart og djupt rørt over at morsan hadde drive detektivarbeide, fordi ho syntest at eg skulle få vita det som hadde skjedd. Takk skal du ha. Eg vart rørt over omsorgen din, morsan.

Tenk for ei gave det er å få kontakt med folk på denne måten her. Me deler med einannan, og lærar kanskje noko nytt om å leva slik at me kan bli litt klokare menneskei møte med det verkelege livet, det me står midt oppi med begge bein utan den besnærande avstanden som finst på internett.

La oss som kjenner einannan på denne måten vera rause med einannan og gje einannan støtte når livet buttar i mot.

Nå vil eg gå ned og gjera det leaves oppfordrar til på Fredrike sin blog. Gå ned og tenna eit lys for henne. Måtte alle gode makter omgje Henrik og alle dei andre som nå er i djup sorg.

Fred over Fredrike sitt minne.

Heidi